Wilma Groothuis Persoonlijke verhalen 12 jul 2023, 13:04

Leestijd: 7 minuten

Sander (50): ‘De docente van mijn zoon vertoonde grensoverschrijdend gedrag naar hem’

Een middelbare school hoort een veilige plek te zijn voor de leerlingen. Helaas geldt dit niet overal en Sander (50), de vader van Mark (13), kan daarover meepraten: “De docente zei klassikaal, zodat iedereen het kon horen: ‘Mark is thuis niet helemaal eerlijk geweest’.”

“Het begon allemaal met een spreekbeurt die Mark voor het vak Nederlands moest houden. Helaas kreeg hij een onvoldoende, maar van de docente kreeg hij een herkansing. Mondeling hadden ze de afspraak gemaakt dat hij op 14 april zijn spreekbeurt opnieuw zou doen, tot hij op 11 april opeens aan de beurt was. Hij zei dat hij pas 14 april aan de beurt was, maar zij had in haar systeem gezet dat het de elfde was en hij moest hem op dat moment houden. Hij had zijn spreekbeurt nog niet helemaal af en hij kreeg toen opnieuw een onvoldoende, een 2,6. Ik heb de docente toen een nette mail gestuurd met de vraag hoe dit allemaal in elkaar zat. Zij stuurde al snel een mailtje terug waarin ze zei dat ze eigenlijk nooit een herkansing biedt, dus dat hij geluk had dat hij dat wel kreeg. Uiteindelijk keek ik naar de puntentelling en zag ik dat Mark geen 2,6 verdiende, maar een 3,9. Dat scheelt nog wel, dus dat koppelde ik weer terug naar haar. Zij was het daarmee eens en daarmee was het afgesloten. Tenminste, dat dacht ik.

Klassikaal aanspreken

Een week later, op 18 april, kwam Mark thuis en vertelde dat de docente hem had aangesproken over de mail. Ze zei klassikaal, zodat iedereen het kon horen: ‘Mark is thuis niet helemaal eerlijk geweest. Ik heb een klachtenmail van jouw ouders gehad, over je spreekbeurt’. Toen ik dat hoorde, dacht ik: wat zegt ze nou? Toen ben ik weer in de mail geklommen en gevraagd wat ze hiermee wil bereiken? Het was toch klaar? Dat ze Mark hierover klassikaal aansprak, vind ik behoorlijk laf. Zij had in haar eerdere mails de teamleider in de CC gezet, dus dat deed ik nu ook. Ik zei dat ik met hun in gesprek wilde. Ook gaf ik aan dat ik niet wil dat ze mijn zoon aanspreekt hierover. Ik heb dus uitdrukkelijk verzocht hem niet hierover te vertellen.

De dag daarna, op 19 april, kreeg ik een appje van mijn zoon: ‘Ik zit bij de dag coördinator, ik moet naar de teamleider toe’. Hij was blijkbaar op de gang, vlak voor haar les begon, aangesproken door de docente en zei dat ze weer een klachtenmail van zijn ouders had ontvangen. Zij stelde daar vragen over, maar mijn zoon zei dat ze dan bij mij moest zijn. Toen ging ze alsnog door met vragen stellen en antwoordde Mark precies hetzelfde. Hij liep daarna de klas in, de docent kwam achter hem aan en zei: ‘Je kunt de klas uit, ga je melden bij de dag coördinator. Je bent niet respectvol naar mij toe’. Toen ik dat hoorde, dacht ik: wat krijgen we nou? Mark deed zijn verhaal, maar de dag coördinator wist ook niet wat hij ermee aan moest.

Klacht indienen

Wederom heb ik toen een mail gestuurd, ook naar de teamleider en de mentor van mijn zoon. Ik diende een officiële klacht in en pas om 20.30 uur kreeg ik mailtje van teamleider die ons uitnodigt voor een gesprek. Ondertussen had ik samen met mijn ex-vrouw, de moeder van Mark, besloten dat Mark voorlopig geen deel nam aan de lessen Nederlands, omdat wij vonden dat er daar geen veilig schoolklimaat heerst.

Op 21 april hadden we om 15.00 uur een gesprek, met de docente en een teamleider. Het was de vrijdag voor de meivakantie, dus we hoopten dat we daarna met een schone lei konden beginnen. Het begon al goed, de docente kwam zuchtend en blazend binnen. De hele tijd probeerde ze het gesprek te draaien naar de spreekbeurt van Mark, hoe slecht die was. Ik zei toen dat we hier niet zaten voor de spreekbeurt, maar voor haar. Maar ze bleef er maar over beginnen en luisterde niet naar ons. Ik werd het beu en op een gegeven moment werd ik geïrriteerd. Ik zei: ‘We zitten hier voor jou, voor jouw gedrag. Jouw gedrag is niet professioneel, niet als een docent, maar gewoon grensoverschrijdend’. Toen stond ze op, zei: ‘Hier hoef ik niet naar te luisteren’, en ze liep ze weg. Twintig minuten waren we bezig. De teamleider ging de docente zoeken, maar ze was niet meer aanwezig, ze was gewoon weg.

Evalueren en terugkoppelen

Wij hebben toen met de leerplichtambtenaar contact opgenomen en een klacht ingediend bij het college van Bestuur. We kregen een gesprek met het klachtenbureau en daarin werd gezegd dat we ook met de directie contact moesten opnemen. De directrice van de school wilde eerst alleen met ons als ouders in gesprek, maar omdat we wilden dat Mark weer zo snel mogelijk naar de lessen Nederlands kon, wilden we hem bij het gesprek hebben. Na een derde mailtje kregen we eindelijk een afspraak en zijn we daar met z’n drieën heengegaan. Het gesprek was met de directrice en een teamleider. Daar hebben we ons verhaal gedaan en hebben ze aantekeningen gemaakt. We spraken af dat mijn zoon weer naar de lessen Nederlands zou gaan en elke week op vrijdag met de teamleider de les zou evalueren en dat ze ons als ouders op de hoogte zouden brengen. Dat is zes weken geleden afgesproken, tot op de dag van vandaag heeft er nog geen evaluatie plaatsgevonden en is er geen terugkoppeling geweest.

Uiteindelijk vond er een gesprek plaats door het Loket voor Rechtsbescherming van de schoolorganisatie met de directie, teamleider en docente van school. De bevindingen en de eindconclusie werd naar ons via de post en de mail verstuurd. De docente was volgens hun weggelopen omdat ze maar een half uur de tijd had. Zij had dat aangegeven bij de teamleider, maar zij was dat vergeten te vermelden. Ten eerste klopt daar niks van, want ze ging na 20 minuten al weg en ten tweede sta je ook niet zomaar op en loop je weg. Ook was Mark volgens de docente de klas uitgestuurd omdat hij moest afkoelen. Hoezo? Hij was rustig op dat moment. Als het al zo zou zijn geweest, als hij moest afkoelen, kwam dat ergens door. Wie is er dan fout? Niet mijn zoon, maar de docent. Maar die docent viel helemaal niks te verwijten. Wij zouden als ouders te boos hebben gereageerd. De school had volgens het klachtenbureau wel wat foutjes gemaakt in de communicatie, maar nog steeds hebben we daar nooit excuses voor gehad.

Geen veilige omgeving

Nu hoorde ik laatst van mijn zoon dat de docente na de vakantie gaat beginnen op een andere school. Dat is natuurlijk wel fijn voor mijn zoon. Hij vond haar lessen echt niet prettig, hij zag er, vooral aan het begin, steeds tegenop om erheen te gaan. Het voelde niet als een veilige omgeving voor hem. Natuurlijk ligt het ook deels aan hem, hij had zelf zijn spreekbeurt de eerste keer niet goed voorbereid, daar hebben we hem ook op aangesproken. Hopelijk snapt hij nu ook dat het een volgende keer toch anders moet. Gelukkig heeft hij er nu niet meer veel last van, hij heeft ook bijna vakantie, daar is hij wel aan toe. Het is nu weer rustig voor hem en hij heeft de studiepunten voor Nederlands gelukkig in kunnen halen en gaat volgend jaar naar een hoger niveau. Dat is natuurlijk heel fijn.

Dat het voor hem nu rustig is, daar zijn we zeker blij mee. Maar dat wij niks meer horen van de school, vind ik vreemd. Voor hun is het opgelost, maar voor ons eigenlijk nog niet. Je zou natuurlijk in hoger beroep kunnen gaan, alleen kost dat geld en dat hebben we momenteel niet. Daarom deel ik mijn verhaal hier, om mensen toch hiervan op de hoogte te brengen. Nu kunnen andere mensen ook zien hoe het soms kan lopen op een school of misschien herkennen mensen zich hier nu in. Helaas gaat het niet altijd zoals het hoort op een school en daar moeten mensen zich bewust van zijn.”

Hilde (44): ‘De foto heeft het leven van mijn dochter verpest’