Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 11:02

Leestijd: 3 minuten

Dionne (34) stapte met alcohol op achter het stuur: ‘Mijn peuter zat achterin’

Dionne stapte na een gezellige middag met haar vriendinnen met alcohol op achter het stuur. Niet alleen zichzelf, maar ook haar eigen peuter en anderen bracht ze daarmee in gevaar. “Dit was niet zomaar dom. Dit was levensgevaarlijk”, vertelt ze. 

“Het begon als een onschuldig middagje met vriendinnen. Een gezellige zondag, een tuin vol lachende kinderen, de zon die precies goed stond en de wijn die nét iets te lekker smaakte. We hadden het verdiend, vonden we. Even bijpraten, lekker met de meiden onder elkaar. De kinderen vermaakten zich prima met elkaar, dus waarom niet?

Glaasje hier, glaasje daar

Ik had niet eens door hoe snel het ging. Een glaasje bij de lunch, eentje omdat een vriendin iets te vieren had, nog eentje omdat iemand een heerlijke fles wijn had meegenomen. De sfeer was top, iedereen was vrolijk, de gesprekken vlogen van serieuze opvoedkwesties naar schaterlachen om oude herinneringen. Het was precies wat ik nodig had.

Tot ik opstond voelde ik dat ik ‘m best wel had zitten. Niet dronken-dronken, maar wél licht in mijn hoofd, net dat tikje minder scherp. En natuurlijk, achteraf weet ik hoe idioot het was om überhaupt te denken dat ik in de auto kon stappen, maar op dat moment dacht ik dat het kon. Het was maar tien minuutjes rijden. De route kende ik uit mijn hoofd. Bovendien begon mijn peuter moe te worden, hij werd huilerig en wilde naar huis. Ik stelde me al voor hoe lastig het zou zijn om een taxi te regelen met een krijsend kind op mijn heup. Mijn vriend kon ik niet bellen, die was in het buitenland. En blijven? Nee, dat was ook geen optie.

Hyperbewust van elke bocht

Ik zette mijn zoon in zijn autostoeltje, startte de auto en reed weg. Met meerdere glazen alcohol in mijn lichaam en mijn kind achterin. En weet je wat het enge is? Het ging gewoon goed. Ik reed keurig binnen de lijnen, ik was me hyperbewust van elke bocht en elk stoplicht. Dat gaf me een vals gevoel van controle. Zie je wel? Ik kan dit.

Pas thuis, toen ik mijn zoon in bed legde en zelf op de bank plofte, sloeg het in als een bom. Wat als ik nét iets minder had opgelet? Wat als ik nét die fietser over het hoofd had gezien? Wat als…? Mijn handen begonnen te trillen toen ik eraan dacht. Dit was niet zomaar dom. Dit was levensgevaarlijk. Ik had mijn kind, andermans kinderen, mezelf, iedereen op de weg in gevaar gebracht. Voor wat? Omdat ik geen zin had in gedoe? Omdat ik het mezelf wijsmaakte dat het ‘maar een klein stukje’ was?

Schaam me kapot

Ik schaam me kapot als ik eraan terugdenk. Het had zo ontzettend fout kunnen gaan. En het allerergste? Als het wél fout was gegaan, had ik het mezelf nooit vergeven. Sinds die dag drink ik niet meer als ik weet dat ik moet rijden. Geen slok. Niet omdat ik mezelf niet vertrouw, maar omdat ik weet hoe makkelijk je jezelf voor de gek kunt houden. ‘Ik voel me prima’, ‘Het is maar een klein stukje’, ‘Ik rijd extra voorzichtig’, allemaal excuses die je pas doorziet als het te laat is.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Moeder Willemein (43) en expert over alcohol en pubers: ‘Ik zei: als je dronken thuiskomt, laat ik je niet binnen’