Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 4 jun 2023, 13:33

Leestijd: 3 minuten

Dilemma: ‘Mijn zoon wil niet werken voor zijn geld en wij zijn het daar niet mee eens. Wat nu?’

Regelmatig krijgen we vragen van lezers over opvoeden, ouderschap, de ontwikkeling van kinderen en problemen en dilemma’s waar ouders mee zitten. Deze week legt Elke (44) haar dilemma voor: “Wij vinden dat onze zoon van zestien jaar best kan gaan werken voor zijn geld, hij is het hier niet mee eens. Wat nu?”

“Mijn zoon is net zestien geworden en zit nog op school. Het is een sociale jongen met veel vrienden waarmee hij vaak op pad is. Zijn pubergedrag valt tot nu toe mee en thuis helpt hij regelmatig mee in het huishouden. Niets op aan te merken, zou je dus kunnen denken, maar dat is niet helemaal waar. Hij weigert namelijk te gaan werken voor zijn geld.

Nu hij zestien is, vinden mijn man en ik dat onze zoon wel wat meer verantwoordelijkheden mag krijgen. We willen dat hij zich zonder ons kan redden wanneer hij (ooit) het huis uit gaat. Daar hoort ook financiële onafhankelijkheid van ons bij. We voeden hem al financieel op sinds jonge leeftijd. Zo kreeg hij vanaf dat hij een jaar of zes of zeven was elke week zakgeld. Van dat geld, een paar euro, mocht hij kopen wat hij wilde. Daarvoor gold ook: op was ook echt op. Een deel ervan moest hij opzij leggen om te sparen. Hij hield toen al van rekenen en van geld en rekende zich dan ook al snel rijk.

Hij spaart alles op en vindt het niet nodig om te werken

Veel geld uitgeven deed hij niet, dus hij spaarde alles op. Naarmate hij ouder werd, kreeg hij steeds wat meer zakgeld. Rond zijn twaalfde ging dat over op kleedgeld inclusief zakgeld. Voorheen kreeg hij altijd contant geld, maar vanaf toen kreeg hij een maandelijks gedrag op zijn rekening gestort van ons. Ook daar ging hij zuinig mee om. Soms moesten we hem zelfs een beetje stimuleren om eens wat uit te geven, zoals die keer dat zijn geliefde (gekregen) Airpods stuk gingen en hij zelf nieuwe moest kopen. Nieuwe kleding kopen doet hij ook niet vaak, pas als het echt nodig is.

Mijn man en ik vinden dat hij, nu hij zestien is, zelf zijn telefoonabonnement moet gaan betalen. Niet omdat wij dit niet meer willen of kunnen doen, maar puur om hem die verantwoordelijkheid te geven. Om hem te leren dat het leven geld kost, dat geld uitgegeven moet worden en dat je moet werken om (meer) geld te verdienen per maand. Dat laatste vindt hij zelf onzin, want ‘ik krijg genoeg geld van jullie en ik heb een grote spaarrekening’, zo zegt hij. Dat van die spaarrekening klopt, omdat hij altijd al zijn zakgeld opgespaard heeft. Het klopt ook dat hij van ons genoeg krijgt om maandelijks van ‘rond te komen’, maar we hebben hem ook uitgelegd dat het belangrijk is dat je leert dat je moet werken voor je geld. Bovendien hebben zowel mijn man en ik onze bijbaantjes altijd als erg leuk en gezellig ervaren.

Dilemma: houden we zijn kleedgeld in zodat hij wel moet gaan werken?

Ook daar heeft hij een argument voor, want hij vindt dat hij genoeg klusjes in huis doet en zijn kleedgeld dus eigenlijk ziet als werk. Voor de gezelligheid hoeft hij het ook niet te doen, want door te gaan werken ziet hij juist zijn vrienden minder vaak. Wij vinden toch dat hij een bijbaantje moet zoeken, al is het maar voor een paar uur per week. Moeten we nu zijn kleedgeld gaan inhouden om hem op die manier te dwingen om te gaan werken? Of proberen we het over een half jaartje nog eens, omdat hij dan misschien wel inziet wat hij kan bereiken door te gaan werken?”

Dilemma: ‘Onze dochter (16) wil een piercing op een opvallende plek, kunnen we dit verbieden?’