Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 1 jul 2023, 12:15

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Mijn zoon (17) is van plan de hele zomer niets te doen’

Regelmatig krijgen we vragen van lezers over opvoeden, ouderschap, de ontwikkeling van kinderen en problemen en dilemma’s waar ouders mee zitten. Deze week legt Anette (42) haar dilemma voor: “Mijn zoon van zeventien is geslaagd voor zijn examen waar hij hard voor heeft gewerkt. Nu vindt hij dat hij recht heeft (zijn woorden) op een zomervakantie lang niets doen. Ik ben het daar niet mee eens, hoe komen we hier samen uit?”

“Een jaar lang heeft mijn zoon heel hard gewerkt aan zijn vakken op school. Daarnaast sportte hij wel, maar hij was vooral erg gefocust op zijn schoolwerk. Mijn man en ik konden dit natuurlijk alleen maar stimuleren, want ook wij gunden hem dat diploma. Dat harde werken werd beloond, want de tiener heeft zijn diploma op zak. Na de zomervakantie start hij met een opleiding.

Hij was natuurlijk superblij toen hij hoorde dat hij geslaagd was. We hebben er een klein feestje van gemaakt met het gezin. Daarna vroeg ik wat zijn plannen waren voor de zomer en hij grapte dat hij helemaal niets ging doen in de zomervakantie. Tenminste, ik dacht dat het een grapje was. Dat bleek echter niet zo te zijn. De tiener denkt serieus dat hij in de zes weken zomervakantie helemaal niets hoeft te doen.

Vooral niets doen in de zomervakantie

Een paar dagen na zijn slagen, hadden we een gesprek over de zomervakantie. Helaas gaan wij deze zomer met het gezin niet op vakantie, omdat we daar even de financiële middelen niet voor hebben. We hebben nog een dochter die iets ouder is, zij woont nog thuis en studeert. In de zomervakantie werkt ze in een ijswinkel en ze gaat met haar vriendinnen een weekje op vakantie in Nederland. Dat betaalt ze dan ook zelf. We vroegen aan onze zoon of hij een baantje voor de zomer ging zoeken, maar dat was hij echt niet van plan. Zijn idee van deze zomer is vooral niets doen en veel leuke dingen doen met zijn vrienden, zoals festivals bezoeken.

Ten eerste ben ik het daar niet mee eens, omdat hij wel allemaal leuke dingen wil gaan doen, maar daar geen geld voor heeft. Hij krijgt wel zakgeld, maar daar kan hij niet al zijn kosten mee dekken. Dat betekent dus dat hij niet naar die festivals kan en thuis gaat zitten. Dus ik vind dat hij óf een bijbaan moet gaan zoeken voor de zomervakantie. Óf vrijwilligerswerk moet gaan doen en in dat laatste geval krijgt hij van mij wat extra zakgeld. Beide vindt hij helemaal niets, want, zo zegt hij zelf: ‘hij kan zijn hele leven nog werken’. Goed punt natuurlijk, maar helemaal niets doen vind ik ook weer zo wat. Op mijn argument dat hij geen leuke dingen kan doen zonder geld, reageert hij laconiek: dan blijft hij lekker thuis chillen.

Ten tweede vind ik het helemaal niet nodig dat hij al die weken in en om het huis rondhangt. Ja, als hij van de bank (of eigenlijk zijn bed) af komt en taakjes in het huishouden zou gaan doen, oké. Alleen ook dat lijkt hij niet van plan te zijn. Ik zie het dus al voor me dat hij zijn bed uitkomt wanneer het meneer schikt en alleen naar beneden komt wanneer zijn eten voor hem klaar staat. Hij is zeventien jaar, een beetje verantwoordelijkheid mag je dan wel verwachten toch? Kortom: ik wil een plan van hem voor de zomervakantie met daarin beschreven wat hij gaat doen elke week.

Dilemma: gun ik hem een zomer niets of help ik hem aan een activiteit?

Ik gun hem best wat vrije tijd natuurlijk, vooral na al dat harde werken en ik ben best makkelijk te overtuigen. Van mij hoeft hij niet per se te werken, maar hij hoeft ook niet hele dagen thuis te hangen. Dus ik heb hem nog andere activiteiten voorgelegd: helpen met achterstallige klusjes in huis zoals de schuur opruimen en muren schilderen. Zijn oma een paar keer mee op pad nemen voor een kopje koffie in de stad, zijn kledingkast uitruimen, een paar keer per week koken… Erg enthousiast is hij niet, dus ik vraag me af wat ik nog meer kan doen? Of moet ik hem toch zijn gang maar laten gaan en zien wat daaruit voort komt?”

Dilemma: ‘Mijn dochter komt altijd overal te laat, moet ik haar nu steeds helpen herinneren aan afspraken?’