Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 21 okt 2022, 15:29

Leestijd: 3 minuten

Dilemma: ‘Mijn tiener scheldt het hele huis bij elkaar, wat kan ik doen?’

Regelmatig krijgen we vragen van lezers over opvoeden, ouderschap, de ontwikkeling van kinderen en problemen en dilemma’s waar ouders mee zitten. Deze week legt Jitske (42) haar dilemma voor: “Mijn zoon zit in de puberleeftijd en dat is flink te merken. Sinds hij in een nieuwe klas zit en met een nieuwe groep jongeren omgaat, scheldt hij het hele huis bij elkaar.”

“Van huis uit schelden mijn man en ik niet veel. Af en toe is er een shit, kut, kak of fuck te horen, maar daar blijft het dan ook wel bij. En dat gebeurt eigenlijk alleen als er echt iets is. Als een van ons zich stoot. Of als we iets stoms of onhandigs doen, zoals een bord stuk laten vallen. Of laatst, toen het toilet overstroomde. Wanneer we ruzie hebben schelden we nooit tegen elkaar. En vanzelfsprekend ook niet tegen de kinderen.

Ook schelden we niet als we iets aan elkaar vertellen, we hebben het nooit over ‘kutweer’ of… Nou ja, je snapt wat ik bedoel. Hebben we een gesprek met elkaar, dan worden dit soort woorden niet in de mond genomen. Ook onze kinderen van vijftien, dertien, elf en zes doen dit niet. Of deden… Onze oudste zoon van vijftien zit namelijk in een nieuwe klas en hij heeft een nieuwe groep vrienden waar hij sinds kort regelmatig mee optrekt. Sindsdien vliegen de scheldwoorden ons om de oren.

Schelden en straattaal gebruiken

Ik zal ze hier niet herhalen, want echt de ergste scheldwoorden en ziektes komen erbij. Ook lijkt hij een soort van straattaaltje te ontwikkelen. Af en toe snappen we totaal niet wat hij zegt. De eerste paar keren zijn we het gesprek met hem aangegaan. Hij schold toen vooral in zijn zinnen, in een gewoon gesprek. En hij gebruikte andere woorden dan anders: superleuk werd opeens kapotleuk, heel lekker werd teringlekker en kut werd een ander woord met de k. Toen ik dat laatste hoorde heb ik hem meteen duidelijk gemaakt dat ik dit absoluut niet van hem wil horen.

Die straattaal, dat kan ik nog wel begrijpen. Hij wil erbij horen, hij wil niet onderdoen voor de rest. Dat vormt zich zo, dat begrijpen wij ook. Maar schelden met de ergste ziektes, dat gaat er bij ons niet in. Nadat we een paar keer met hem gesproken hadden, leek het aan te komen bij hem. De scheldwoorden hoorden we even niet meer, de straattaal bleef. Prima.

Tot het schelden er toch weer in begon te sluipen. Ik hoorde het in gesprekken met hem en zijn zusjes. Of wanneer hij aan het gamen was. En ook op straat hoorde ik hem scheldwoorden gebruiken toen hij aan het hangen was met zijn nieuwe vriendengroep. Hij probeerde het niet te doen tegen mij en zijn vader of als we in de buurt waren, maar we hoorden het natuurlijk wel. En op een gegeven moment leek hem dat ook niet meer te boeien, want ondertussen scheldt hij het hele huis bij elkaar.

Wat moet ik hiermee? Hoe kunnen we voorkomen dat het schelden van onze tiener blijft doorgaan? Of laten we hem even zijn gang gaan, zoals hij ons niet letterlijk uitscheldt?”