Mirthe Diemel Persoonlijke verhalen 1 jun 2023, 09:36

Leestijd: 3 minuten

Dilemma: ‘Ik wil niet meer elk jaar met mijn schoonfamilie op vakantie en mijn man wel, wat nu?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Wij delen iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Lola (38), die er weinig voor voelt om ieder jaar met haar schoonfamilie op vakantie te gaan, terwijl haar man daar anders over denkt.

„Al jaren ga ik met de familie van mijn man Niels op vakantie. Een traditie die begon toen we pas net samen waren, onder het mom van ‘gezellig’. We gaan altijd naar hetzelfde resort in Turkije. Een prachtig all-in hotel met zwembad en zee binnen loopbereik. In het begin gingen we alleen nog met Niels’ ouders, zijn broer en zus, inmiddels heeft iedereen een partner en kinderen – wijzelf inmiddels een zoon en dochter – en is ons reisgezelschap behoorlijk uitgebreid.

Zomer als gezin

Ieder jaar krijgen we rond de jaarwisseling standaard een berichtje dat de vakantie weer is vastgelegd, zo ook voor dit jaar. Toegegeven, het is wel lekker dat ik zelf niet over vakanties en boeken hoef na te denken en alles wordt geregeld, maar de laatste maanden knaagt het. Eerlijk gezegd lijkt het me ook weleens lekker om een zomer met z’n vieren door te brengen, als gezin. Laat ik voorop stellen dat ik dol ben op mijn schoonfamilie, ik kan het goed vinden met iedereen. Onze kinderen zijn ook van dezelfde leeftijd als hun neefjes en nichtjes, dus het is onderling dikke mik en ze hebben dus altijd speelmaatjes.

Tijd voor mezelf

Maar de laatste jaren merk ik ook dat ik behoefte heb aan wat tijd voor mezelf. Ik wil ook weleens een dag dom een boekje lezen op een bedje, of met mijn zoon of dochter een spelletje spelen. Of gewoon eens zeggen waar ík zin in heb. Ga je met schoonfamilie, dan pas je je toch aan anderen aan. Dat kost energie, helemaal omdat het niet mijn ‘eigen’ familie is – daar durf je net wat makkelijker egoïstisch te zijn. Bij mijn schoonfamilie durf ik dat minder goed, heb ik het gevoel sneller een zeur te zijn. Daarbij: hoewel dat resort heerlijk is, vind ik het ook weleens leuk om ergens anders naartoe te gaan. De Italiaanse kust bijvoorbeeld, of met de auto naar Zuid-Frankrijk rijden – ik koester warme herinneringen aan mijn eigen zomervakanties als kind.

Bang om te kwetsen

Toen ik dit echter voorzichtig aan Niels opperde, kreeg hij bijna een hartverzakking. ‘Maar we hebben het toch heerlijk met mijn familie? En als je een keer ergens anders naartoe wil, kunnen we mijn ouders toch ook vragen of zij iets uitzoeken?’ Missing the point, ik wil gewoon quality time met mijn gezin en – heel egoïstisch – wat tijd voor mezelf. Niels wil daar echter niks van weten. Hij hecht er heel erg aan met z’n allen op vakantie te gaan, en vindt dat hij het niet kan maken daar ineens van af te wijken. Hij is ook bang dat hij daarmee zijn ouders kwetst, want ‘hoezo gaan we ineens niet meer mee, hebben zij iets verkeerd gedaan?’ Al wil Niels me wel tegemoet komen, door eind van de zomer nog een weekje in Nederland te kamperen met z’n vieren.

Dilemma: accepteren of niet?

De kous lijkt daarmee voor Niels afgedaan. En zijn voorstel om samen nog een weekje te gaan is hartstikke leuk, maar nog steeds niet wat ik bedoel, want dan zit ik alsnog twee weken met zijn familie in Turkije. Mijn dilemma: moet ik het maar accepteren en de zomervakanties met mijn schoonfamilie doorbrengen, of moet ik vasthouden aan mijn eigen behoeften en benadrukken dat ik ook weleens een ander soort vakantie wil? Voor dit jaar zit het er sowieso niet in omdat alles al is geboekt, maar het idee dat al die vakanties in de toekomst al vastliggen, voelt beklemmend. Anderzijds wil ik er ook geen bonje met Niels om maken, ik ben nou eenmaal iemand van de lieve vrede. Wat te doen?”