Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen 28 apr 2023, 09:06

Leestijd: 4 minuten

David (45): ‘Mijn nieuwe partner heeft mijn dochter eruit gezet’

Scheidingen zijn vaak pijnlijk. Vooral bij kinderen kan de nasleep van een scheiding moeilijk zijn. Wanneer ouders ook nog eens nieuwe partners krijgen, is het voor iedereen even zoeken naar de nieuwe dynamiek in het gezin. Dan kan het ook weleens botsen tussen de nieuwe partner en kinderen. Dat heeft David (45) ook ondervonden toen z’n partner zijn dochter eruit gooide.

“Ik laat me niet manipuleren. Door niemand niet.”

Koude sfeer in de rechtbank

“Eerlijk gezegd was de scheiding tussen mij en m’n ex best heftig. Van een leuk vrolijk gezin met drie kinderen en warm thuis is alles veranderd in een koele koude sfeer in de rechtbank. Ook ik heb enorme fouten gemaakt, dat zal ik nooit ontkennen. Mijn vrouw is destijds vreemdgegaan, en een relatie begonnen met haar nieuwe partner. Ik kreeg dat niet verwerkt, en ben een hele tijd depressief geweest. Achteraf besef ik pas wat ik de kinderen daarmee heb aangedaan. Daar schaam ik me nog weleens voor.

Veel therapieën en een rouwproces later ben ik erbovenop gekomen. Eén van mijn kinderen kreeg een beurs om in het buitenland te studeren, dus hij was al vrij snel vertrokken. Mijn oudste dochter ging studeren en ging op kamers. Mijn jongste dochter had het waarschijnlijk ‘t moeilijkste. Zij zat in het laatste jaar van het Gymnasium en had veel moeite met de nasleep van de scheiding. Haar moeder verhuisde naar een andere provincie, maar zij wilde graag op haar vertrouwde school het eindexamen doen. Ook al hadden we vaak ruzie, ze kwam toch bij mij wonen.

Die ruzies werden erger toen ik een nieuwe vriendin kreeg en met haar ging samenwonen. Mijn dochter en m’n partner konden absoluut niet met elkaar overweg. Ik zat er tussenin. Na een lange verdrietige periode was ik eindelijk weer verliefd, en ik was dolgelukkig met mijn vriendin. Toch wilde ik mijn dochter niet het gevoel geven dat ik haar niet belangrijk vond, maar door het puberende (en vaak onredelijke) gedrag was het moeilijk om haar te verdedigen. Mijn vriendin draaide bijvoorbeeld nachtdiensten en sliep overdag. Mijn dochter was dan overdag thuis en draaide dan heel hard muziek, dat soort dingen.

Mijn dochter in een hotel

Afgelopen november moest ik voor mijn werk weg. Ik werkte aan een project voor de expo in Dubai, en moest er een week zijn. Op mijn vijfde dag kreeg ik een telefoontje van mijn dochter. Woedend was ze. Ze vertelde huilend en vloekend dat mijn vriendin haar eruit had gezet. De hele week waren er ruzies geweest, en mijn vriendin was er schijnbaar helemaal klaar mee. Ze had de deur op slot gedraaid, en alle spullen van m’n dochter buiten gezet. Volgens mijn dochter had ze haar vanachter het raam uitgelachen, naar haar gezwaaid en de gordijnen dicht gedaan.

Ik heb meteen een hotel geboekt voor m’n dochter, zodat ze in ieder geval even tot rust kon komen. Daarna heb ik mijn vriendin gebeld en om uitleg gevraagd. Heel koeltjes vertelde ze dat ik moest kiezen. Óf zij ging weg, of mijn dochter moest eruit. Ik ben daar toen niet verder op in gegaan. Ik heb mijn vlucht verzet en ben eerder terug gekomen. Daar ben ik als eerste naar het hotel van mijn dochter gegaan en heb wel uren met haar gezeten en gepraat.

Tot op de dag van vandaag weet ik niet wie gelijk heeft, maar ik weet wel dat ik niet gemanipuleerd wil worden. Niet door mijn dochter, en niet door mijn vriendin. Toen mijn vriendin mij die keuze gaf, kon ik niet anders dan voor mijn dochter kiezen. Ook al is het een onredelijke puber, ik krijg het niet over mijn hart om haar eruit te gooien. Ook denk ik dat als je écht van iemand houdt, je degene nooit zal laten kiezen.

Haar eindexamen komt eraan, en ik wil haar nu vooral een rustige plek voor haar creëren. Ik voel me na de scheiding, m’n depressie en relatie al schuldig genoeg. Wanneer ze op kamers gaat zal ik de tijd nemen om weer voor m’n eigen geluk te gaan. Hoe het ook loopt… ik zal er persoonlijk voor zorgen dat dit niet nog eens gebeurt.”

Onderzoek toont aan dat het puberbrein wel degelijk gevoelig is voor de feedback van ouders