Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 22 apr 2023, 06:50

Leestijd: 4 minuten

Danique: ‘Mijn dochter (13) hing ‘s nachts buiten op straat rond’

Wanneer kinderen ouder worden moet je ze steeds meer loslaten. Zeker pubers hebben behoefte aan vrijheid en willen daarbij nogal eens de grenzen opzoeken. Danique (43) kan daarover mee praten. Haar dochter bleek ‘s nachts buiten op straat rond te hangen terwijl ze bij een vriendinnetje zou logeren. “Ik belde haar, maar ze had haar telefoon uitgezet.”

Danique: “Charlie is mijn oudste dochter, sinds anderhalf jaar zit ze op de middelbare school. Ze is volop in de puberteit en is het liefst met haar vriendinnen op stap. Sinds een tijdje gaan ze ‘s avonds vaak naar buiten. Chillen, hangen, hoe ze dat tegenwoordig ook noemen.

Dochter hangt buiten rond

Van mij mag ze dat wel hier bij ons om de hoek, bij een speeltuin. Daar spreekt ze dan af met vrienden. Ze moet van mij rond half tien wel thuiskomen, later op straat rondhangen vind ik namelijk onveilig en daar voel ik me dus niet prettig bij.

Nu is Charlie, zoals ik al zei, behoorlijk aan het puberen. Een grote mond, de grenzen opzoeken. Dat soort dingen. Zo komt ze bijvoorbeeld steevast een kwartier later thuis dan we hebben afgesproken. Toch dacht ik dat het daarbij bleef, en dat ze eigenlijk nog best een “brave” puber was.

Dat veranderde toen ze laatst ging logeren bij een vriendinnetje. Ze slaapt wel vaker bij vriendinnen natuurlijk, maar dit vriendinnetje was vrij nieuw. Ze kende haar pas een paar weken en ik had haar zelf nog maar één keer gezien. Bovendien kende ik de ouders van het meisje niet. Dat allemaal bij elkaar opgeteld maakte dat ik een beetje ongerust was.

Opgelucht

Daarom besloot ik de moeder van het meisje te bellen om even kennis te maken. Ze klonk heel aardig, en ik vertelde haar dat Charlie ‘s avonds niet op straat mocht hangen na 21:30 uur. Ze zei dat haar dochter dat ook absoluut niet mocht en dat ze gewoon thuis zou zijn en ze in de gaten zou houden.

Na het gesprek was ik opgelucht, het onveilige gevoel was verdwenen en ik durfde Charlie daar dat weekend met een gerust hart te laten logeren. Charlie was natuurlijk erg blij en opgetogen toen ze vrijdagmiddag van huis ging. Ze beloofde me nog even te bellen rond een uur of tien.

Die avond belde ze me inderdaad rond het afgesproken tijdstip. Ze zei dat ze binnen een film aan het kijken waren en dat het heel gezellig was. Ik wenste haar veel plezier en hing op. Toch had ik ergens een raar gevoel, noem het een moederinstinct of een onderbuikgevoel, maar ik wist dat er iets niet klopte.

Onderbuikgevoel

Dus besloot ik ruim een uur later toch even via ‘Find my Iphone’ te kijken waar ze was. Dat was het moment waarop ik me rot schrok. Ze was helemaal aan de andere kant van de stad in een afgelegen gebied. Mijn hart zat direct in mijn keel en ik pakte mijn telefoon om haar te bellen. Hij ging een keer over, en toen, voicemail. Ze drukte me weg!

Ik probeerde het nog een keer; direct naar voicemail. De paniek in mijn lichaam nam toe. Wat deed ze daar? Met wie was ze? Is ze veilig? Ik besloot de moeder van het vriendinnetje te bellen. Met een hoge stem vroeg ik haar waarom mijn dochter aan de andere kant van de stad was om half twaalf.

‘Ze wilden nog even naar een andere vriendin’, antwoordde de moeder rustig. Zelf was ik ondertussen echter in alle staten. Charlie had mij dus gebeld om er vervolgens tussenuit te knijpen en ze hadden tegen de moeder van het vriendinnetje gezegd dat ze naar een andere vriendin gingen. Terwijl ze nu buiten waren, acht kilometer verderop.

Huisarrest

Ik stuurde mijn dochter een appje en een smsje met de boodschap: als je me niet belt kom ik nu naar je toe met de auto. Een minuut later ging mijn telefoon over. Charlie was in tranen en zei dat het haar speet. Ik vroeg haar natuurlijk waar en met wie ze was. Ze bleek op een veldje te zijn met een aantal jongeren.

Het logeerpartijtje was direct voorbij, ik ben in de auto gestapt om haar te halen en heb haar twee weken huisarrest gegeven. Uiteindelijk is het dus met een sisser afgelopen, maar het zal even duren voordat het vertrouwen helemaal terug is.

*Wegens privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd. De echt naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem) je verhaal delen op J/M Ouders. Stuur dan een mailtje naar [email protected]. 

Rosa: ‘Ik vond wiet in de jaszak van mijn dertienjarige zoon’