Daisy (37): ‘Toch hoop ik dat we straks één gezin kunnen vormen’
Ieder huisje heeft z’n kruisje. Oftewel, ieder gezin kent z’n eigen uitdagingen. Bij een samengesteld gezin kunnen die uitdagingen soms behoorlijk groot zijn. Dat heeft Daisy (37) aan den lijve ondervonden.
Plotseling ging ze make-up dragen
“Niets is zo sterk als een instinct van een ouder. Als je dochter opeens wel heel veel aandacht besteedt aan haar uiterlijk weet je als ouder wel hoe laat het is. Serena (14) was altijd een ‘tomboy’, maar opeens kwam daar verandering in. Voorheen droeg ze oversized shirts, maar deze werden ingewisseld voor strakke topjes. Ook gebruikte ze plotseling make-up en besteedde ze veel meer tijd aan haar kapsel.
In het begin denk je gewoon dat het er allemaal bij hoort, maar toen ze persé een bepaalde parfum moest hebben begon ik te vermoeden dat ze iemand wel héél leuk vond. Als ik haar vroeg of ze een vriendje had zei ze van niet. Maar ik ken mijn dochter goed genoeg om te weten dat ze wel degelijk iemand leuk vond. Niets mis mee natuurlijk, maar als moeder voelde ik me een tikkie beledigd. Ik had mijn dochter toch opgevoed dat ze alles tegen me kon vertellen? Haar vader en ik zijn jaren geleden gescheiden, dus Serena en ik waren altijd heel erg close. Dit was de eerste keer dat ze zich voor mij afsloot.
Een paar maanden later moest ik naar school voor een oudergesprek. Serena’s mentor was nog in gesprek, dus ik besloot op de gang even te wachten. Al snel werd ik vergezeld door een vader. Maarten (41) en ik raakten aan de praat en hadden meteen een leuke klik. Ik kwam erachter dat hij een alleenstaande vader was en ik liet subtiel vallen dat ik ook vrijgezel was.
Reden genoeg om het rustig aan te doen
Maarten nam contact met me op, en na een aantal maanden besloot ik onze prille relatie een kans te geven. We wilden allebei wachten met elkaar aan onze kinderen voorstellen. Onze kinderen zaten dan wel niet bij elkaar in de klas, ze gingen wel naar dezelfde school.
Ik voelde me al schuldig genoeg over de scheiding, en wilde het leven van mijn dochter niet onnodig moeilijker maken. We hadden dus genoeg redenen om het allemaal rustig aan te doen.
Uiteindelijk besloten we dat onze relatie serieus genoeg was om het de kinderen te vertellen. Ik nodigde Maarten thuis uit, en stelde mijn dochter aan hem voor. Serena reageerde best oké. Het leek haar eerlijk gezegd niet zoveel te interesseren.
Mijn dochter had verkering
Vlak daarna besloten we om met z’n vieren af te spreken, Serena en ik en Maarten en zijn zoon. We zouden een rondje gaan varen op Maarten’s boot. Tenminste, dat was het plan. Toen we aankwamen bij de haven werd Serena woedend. Ze schreeuwde hoe ik haar dit aan kon doen, en rende boos weg. Ik begreep er niets van. Ook Maarten’s zoon reageerde emotioneel. Toen viel het kwartje. De twee bleken verkering te hebben.
Het was een nachtmerrie. Die woede en teleurstelling van mijn dochter deed me ontzettend pijn. Maarten en ik wisten allebei niet wat we met deze situatie aan moesten. Geen beslissing leek de juiste. Maarten en ik wilden onze relatie niet verbreken, maar ik wilde mijn dochter en haar emoties natuurlijk respecteren.
We zijn nu een paar maanden verder en de situatie is nog steeds ongemakkelijk. Iedereen dealt zo met z’n eigen emoties. Maarten’s zoon heeft de verkering verbroken en wilt niets meer met ons te maken hebben. Serena is nog altijd heel erg boos en teleurgesteld en neemt het mij enorm kwalijk. Ze is bij haar vader gaan wonen en wilt alleen nog bij mij langskomen als Maarten er niet is. Super pijnlijk natuurlijk. Je wilt namelijk niet egoïstisch zijn, maar je gunt jezelf ook het geluk van een nieuwe liefde. Toch hebben Maarten en ik een stapje terug gedaan, en doen het even rustig aan. Mijn relatie met mijn dochter is belangrijk dan mijn liefdesleven. Toch hoop ik dat we straks één gezin kunnen vormen.”
Om privacyredenen van de kinderen zijn de namen gefingeerd. De namen zijn echter bij de redactie bekend.