Redactie Columns Vandaag, 09:03

Leestijd: 2 minuten

Dagboek van een gescheiden moeder: ‘Juf, papa en mama gaan scheiden!’

Hoe pak je dat aan, scheiden met een gezin? In Dagboek van een gescheiden moeder deelt Sara (36) wekelijks haar rauwe ervaringen, twijfels en kleine overwinningen. Dit terwijl ze haar weg vindt in co-ouderschap en alles wat daarbij komt kijken. Want een relatie beëindigen is één ding, maar samen ouders blijven? Dat is misschien wel de grootste uitdaging van allemaal. 

Vandaag: een waardevolle les van haar zoon (7).

“Het is een doodgewone dinsdagochtend als ik mijn zoon naar school breng. We hangen zijn jas op, ik geef hem een snelle knuffel, en net als ik me omdraai om te gaan, hoor ik hem enthousiast tegen zijn juf zeggen: ‘Juf, papa en mama gaan scheiden!’ – alsof hij vertelt dat hij vanmiddag pannenkoeken gaat eten of een nieuwe fiets heeft gekregen.

Ik blijf stokstijf staan.

Positief bekijken

‘En dan krijg ik twee kamers! Eén bij papa en één bij mama! En misschien ook wel twee keer een kerstboom! En twee keer vakantie!’ Hij straalt. Zijn juf kijkt me even vragend aan en ik glimlach. Ik weet even niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet. Mijn ex en ik hadden ons voorgenomen het nieuws deze week met zijn tweeën, in alle rust aan de juf te vertellen. Dat onze zoon het nu zelf vol enthousiasme dropt? Dat had ik niet ingecalculeerd. 

Toch probeer ik het positief te bekijken. Voor hem blijkt de scheiding niet alleen het einde van een relatie tussen papa en mama, hij ziet het ook als een begin van een nieuw avontuur. En terwijl ik hem die ochtend nog eens extra knuffel voordat ik vertrek, besef ik hoe waardevol zijn blik is.

Stap verder

Thuis analyseer ik zijn woorden. Waar ik me dagen, weken, maanden druk heb gemaakt over hoe hij dit zou oppakken – de angst voor tranen, boosheid, verdriet – is hij al een paar stappen verder. En misschien is het juist die kinderlijke eenvoud die we als volwassenen zo snel kwijtraken: het vermogen om niet alleen te zien wat er verdwijnt, maar ook wat er nog is en wat er misschien nog bij komt.

Slapeloze nachten

Ik had me voorbereid op pijnlijke gesprekken. Op slapeloze nachten waarin hij zich verloren zou voelen tussen twee huizen. Op momenten waarop ik hem moest troosten en me af zou vragen of we hem tekort hebben gedaan. En natuurlijk, misschien komen die momenten nog. Maar nu stond hij daar, met een brede glimlach, de scheiding met trots aankondigend alsof het een nieuw hoofdstuk in een spannend boek was. En eerlijk? Eigenlijk is het dat ook wel. Niet alles hoeft immers zwaar te zijn; soms is verandering gewoon… verandering.

Laat ik daarom maar wat vaker mijn zoon volgen in plaats van andersom. Want als hij in de klas vrolijk vertelt over zijn twee kamers en de extra kerstboom, dan mag ik ook wat lichter ademen.”

Scheiden of bij elkaar blijven voor de kinderen? Stiefexpert geeft advies