Redactie Straffen en Belonen 21 jun 2018, 09:12

Leestijd: 3 minuten

Consequent helpt niet

Als een kind zo de strijd aangaat en slecht luistert, is het allereerst zaak op zoek te gaan naar de oorzaak van dit gedrag. De oplossing zit ’m namelijk niet in de correctie, maar in dat wat aan het gedrag voorafgaat. Waar ontstaat het door of waardoor blijft het in stand? Ik raad je aan dat een tijdje heel goed te observeren om zo de informatie te krijgen waarmee je aan de slag kunt. 
Noteer een week lang voorvallen waarop het niet goed gaat en ze niet luistert: wat gaat daaraan vooraf, hoe reageert je kind, hoe reageer jij, hoe loopt het af? Noteer daarnaast ook wanneer het wél goed gaat. Waar zit ’m dat verschil in? Wat doe jij anders? Wat is er dan anders aan de situatie of aan de gemoedstoestand van je kind? 
Naast dit alles ben ik benieuwd of dit gedrag overal gezien wordt of alleen thuis. Gaat het bij opa en oma of op school wel beter? Al deze informatie kan je helpen bij het vinden van de juiste aanpak voor jullie dochter. 

Een aantal tips die kunnen helpen:

• Consequent zijn is inderdaad heel erg belangrijk, vooral bij kinderen die de grens opzoeken. Maar daarmee ben je er niet. Je zult eerst de afspraken en grenzen heel duidelijk en goed moeten maken. Bovendien moet je oppassen wat je zegt, want wat je zegt moet je ook doen om consequent en duidelijk te zijn. Sta dus allereerst eens stil bij de eisen die je aan je kind van 4 stelt. Welke afspraken zijn er en zijn deze op maat en haalbaar voor haar? Zitten jullie op één lijn en verwachten jullie niet te veel van haar?
• Naast dit alles zit de oplossing vooral in de andere kant van de benadering: naast duidelijk en consequent zijn moet je positief zijn en het goede en adequate gedrag wat ze laat zien benadrukken. Daar waar ze wel goed luistert of goed start, prijs je haar en vertel je haar waarom het zo fijn is dat ze luistert. Op deze leeftijd werkt nog heel goed: afleiden en samen doen. Ook helpt humor goed in plaats van een ‘als… dan…’-zin te gebruiken. Kortom: je zult moeten werken aan de totaalaanpak!
• Vervallen in het op allerlei manieren straffen van je kind is vrijwel nooit de oplossing. En zeker fysiek ingrijpen niet. Zo geven we ons kind een verkeerde boodschap mee. Wij willen immers ook niet dat zij slaan als ze machteloos zijn. De aanpak kan dus veel beter gericht zijn op een positieve benadering. ‘Als je nu opruimt, hebben we langer om een boekje te lezen. Ik help je met alles bij elkaar leggen, maar jij doet alles in de doos. Heel goed, jij bent al een grote meid!’
• Soms is er met een kind iets aan de hand, waardoor het zo de strijd op zoekt. Dan is het onmacht. Of jullie hebben zelf wat extra steun nodig om de benadering en aanpak te vinden en toe te passen die bij haar werkt. Lukt het je niet om het zelf om te buigen en op te lossen, schroom dan niet om hulp te zoeken. Zonde om te lang te wachten, want iedereen heeft er veel baat bij als het gezelliger en soepeler verloopt thuis. Hulp zoeken voelt wellicht als onmacht, maar is juist een teken van kracht en het kan je veel opleveren!