Redactie Persoonlijke verhalen 29 mrt 2021, 08:43

Leestijd: 5 minuten

Columniste Brenda: ‘ik ging scheiden, ons huis stond dik onder water en ik stond niet 25 jaar ingeschreven voor een sociale huurwoning’

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 8

‘Soms denk ik dat ik het financieel niet goed voor elkaar heb. Sterker nog, ik denk dat best vaak.
Van de week werd ik door Koffietijd (het tv programma waar ik af en toe iets voor doe) benaderd over de Week van het geld. Dat is namelijk komende week en ik ging er toch over nadenken. Heel erg blij werd ik er niet van.

Geld en ik zijn (nog) geen goede vrienden. Het gaat beter, maar mijn primaire reactie is vaak “oh dat kan ik helemaal niet betalen” om het vervolgens dan toch uit te geven, want ik heb het. Zuinig of krenterig ben ik namelijk niet. Het is alleen zo jammer dat dit vaak gepaard gaat met een schuldgevoel.

Columniste Brenda: ‘Gym is echt een broeinest voor pesterijen’

Mijn kind (14 jaar) heeft godzijdank een hele betere band met geld. Hij heeft geen gat in zijn hand, maar hij denkt ook niet in tekorten. Het liefst trekt hij iedere dag snacks uit de automaat of hij fietst even naar de Jamin voor snoep of Pringles. Of hij neemt het allebei zie ik aan zijn bankrekening. Hij kan zelf online bankieren (tot op zekere hoogte, want ik heb wel een maximaal bedrag ingesteld), maar ik kan wel meekijken wat hij doet. En ik maak hier geen dagtaak van, maar zo nu en dan zie ik dat hij vrij veel eurootjes in de snackautomaat op school gooit, terwijl ik hem toch genoeg eten mee geef. En nee dat gooit hij niet weg (denk ik).

Mijn kind is ook super gul en dat vind ik een goede eigenschap. Hij koopt cadeaus voor zijn ouders of neemt op vakantie iets leuks mee voor zijn stiefzussen. Ook trakteert hij zo nu en dan andere kinderen op een McDonalds of een pizza. Wat aardige uitgaven zijn voor een kind van zijn leeftijd en met zijn inkomsten. En de vraag is of ze het andersom ook doen. Daar hoor ik namelijk nooit iets over. Het doet het mij denken aan al die mensen in de kroeg die nooit een rondje geven, maar wel al jouw bier opdrinken. Er zijn avonden dat het mij niets uitmaakt, maar ook avonden dat het mij mateloos irriteert.

Heel veel zeg ik ook niet van deze uitgaven. Ook omdat ik niet wil dat hij net zo’n slechte band met geld krijgt als ik. Natuurlijk leg ik hem wel uit dat elke dag een euro, net zoveel is als de helft van de inkomsten van zijn krantenwijk, maar verder ga ik niet. Hij verdient namelijk keurig wat centjes en krijgt ook zakgeld en dus heeft hij het recht om het ook uit te geven.

Maar hij is wel heel erg makkelijk. Zo ging hij laatst naar de DA om wat make-up te kopen. Voor zichzelf, want zo’n kind is het. En hij kwam thuis met de mooiste en duurste merken. Dus daar ging zijn krantenopbrengst. Maar ik had niet echt het idee dat hem dit kon deren. Hij zorgt goed voor zichzelf.

Columniste Brenda: ‘Hij werd in de kantine ingesloten door 12 jongeren…’

Hoe leren kinderen tegenwoordig met geld omgaan? Het is geen vak op school en ze krijgen ook niet de kans om het te leren. Veel kinderen krijgen namelijk alles wat hun hartje begeert. Misschien had ik dat ook wel gedaan als ik mijn leven anders was gelopen. Maar ik ging scheiden, ons huis stond dik onder water (kun je je nu ook niet meer voorstellen met al die huizen die overboden worden) en ik stond niet 25 jaar ingeschreven voor een sociale huurwoning.

Resultaat was een tijdje wonen in een caravan op een boerencamping (wel super leuk, vond mijn kind ook) en een flinke lening om een dure (wel beschikbare) huurwoning in de privé sector te kunnen betalen. Toevallig heb ik van de week deze lening afbetaald dus ik ben blij en trots op mijzelf.

Inmiddels wonen mijn zoon en ik bij mijn vriend en zijn er geen financiële zorgen meer. Maar de tijd na de scheiding heeft ons wel bewust gemaakt dat niet alles vanzelfsprekend is en we dankbaar mogen zijn dat het nu anders is.

En daar is niks mis mee. Als ik eerlijk ben erger ik mij soms een beetje aan alle kinderen die het maar vanzelfsprekend vinden dat ze alles krijgen van hun ouders. Van een rijbewijs, omdat je niet gerookt hebt tot een kamer in de stad, omdat je anders iets te lang moet reizen naar school (of gewoon op avontuur wil).

En dat laatste is een heel goed idee, maar je mag er dan ook aan meebetalen als kind. Althans dat vind ik, want anders leer je nooit iets. En het nadeel van zo jong je rijbewijs halen (omdat je ouders het betalen), is dat het tegenvalt als er niet direct een auto beschikbaar is om in te rijden. Want bij een rijbewijs hoort natuurlijk wel een auto en dan het liefst eentje voor jezelf.

Behalve als er een leuk feestje is, want dan komt dat rijbewijs toch niet zo goed van pas. En nee dan hoeven ze ook niet je auto te lenen, want dan is het een beter idee dat jij ze brengt, zodat zij kunnen drinken. Logisch toch? En je doet het ook nog, omdat je zo zeker weet dat ze niet met alcohol op achter het stuur gaan zitten.

Het is allemaal best lastig. Ook als je zo oud bent als ik ;).

Columniste Brenda: “Dit is toch alleen een noodkreet? Alsjeblieft laat het niet mijn kind zijn.”