wpk-admin Persoonlijke verhalen 13 dec 2021, 11:08

Leestijd: 5 minuten

Columnist Brenda: ‘Er zijn mensen die regenboogmoe worden’

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv-programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 42

“Ik word wel een beetje regenboogmoe van al die dagen”.
“Houd op met mij hoor, Paarse Vrijdag? We hadden toch al Roze Maandag?” (en Blue Monday, maar dat zei hij niet).

Je kan stellen dat ik enorm veel reacties kreeg op de post die ik afgelopen vrijdag plaatste over Paarse Vrijdag. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar toen ik zag dat mijn kind een rugzak vol mee naar school nam (denk aan hakken, regenboog waaiers (je kan het maar heet hebben of zal je er ook het Corona virus mee weg kunnen wuiven?) besloot ik er toch een verhaaltje aan te wijden. Mijn kind zag er mooi uit vond ik zelf. Devin had een gay shirt en jasje aan en zijn hoofd stond op blij (en dat lieve mensen is wel eens anders in de ochtend). Zelf werd ik er ook blij van en vanuit die energie plaatste ik een kort stukje met foto.

Overweldigende reacties

De reacties waren overweldigend. Overweldigend positief en ook negatief. En zelfs ook verdrietig, maar daar kom ik zo op terug. Bij overweldigend positief kun je je zelf wel iets voorstellen. Denk aan mijn kind droeg ook paars, de scholen waren paars versierd, wat geweldig dat je zo jezelf kunt zijn tot wat een mooi kind heb je (helaas kan ik niet zeggen dat hij de looks van zijn moeder heeft, want Devin is geadopteerd 😉 ).

Maar inmiddels weet ik ook dat als je je kwetsbaar opstelt en dingen laat zien, mensen ook rustig je kop eraf hakken. Nou viel dat deze keer allemaal reuze mee. Ik vond het eerder kritisch en heb er ook wel wat van opgestoken, omdat ik bepaalde reacties ook wel begreep. Waar ik al bang (nou ja bang is ook een groot woord) voor was met deze Regenboog beweging, werd ook duidelijk in sommige comments.

Regenboogmoe

Er zijn mensen die ‘regenboogmoe’ worden. Die de Paarse beweging op scholen too much vinden en ervaren dat als je kind niet in het paars rondloopt die dag je dan opeens buitengesloten wordt (dat is ook niet de bedoeling). Of dat als je normaal behandeld wil worden, je ook normaal moet doen (wat is normaal?). Ze vroegen zich ook af waarom er geen hetero dag is en dat de LGBTQ gemeenschap zichzelf teveel labels geeft. Want “we” haten hokjes.

Laat ik beginnen met dat laatste. Hoe zeer je ook origineel en uniek wenst te zijn, uiteindelijk willen we allemaal ergens bij horen. Dat zit in onze aard. En ja dit geldt ook voor deze kinderen. Dus godzijdank zijn er groepen (denk aan GSA op school of Jong & Out (van COC Nederland) waar je gelijkgestemden kan treffen. Er was ook een mevrouw die vond dat we er niet teveel aandacht op moesten richten, omdat die pubers niet konden weten of ze wel gay waren.

Geen hetrodag

Hun hersens waren ten slotte pas op hun 25^e volgroeid en het kon dus nog veranderen. Ze zal het zeker niet zo bedoeld hebben, maar het deed mij denken aan een opvoedkamp waar je heen gestuurd kan worden, zodat je weer “normaal” wordt. Een kind weet echt wel of ie gay is of niet. Ook als je niet uit de kast bent gekomen (stomme uitdrukking trouwens) dan voel je wel dat er iets anders is. Dat weet ik niet van mijzelf want ik ben hetero, maar wel van mijn kind en van andere deskundigen zoals Splinter Chabot.

En een heterodag lijkt mij ook niet nodig. Wat mij betreft is het elke dag heterodag. En ik stoor mij ook niet aan dagen als secretaressedag of de dag van de chauffeurs (vond het eigenlijk wel leuk voor ze). Wij ervaren als hetero namelijk minder weerstand op onze geaardheid. Ook dat weet ik uit ervaring. Mensen zijn zich er niet van bewust dat ik angst heb dat mijn kind in elkaar geslagen kan worden, omdat hij gay overkomt (en wees gerust dat komt ie) en we hebben al diverse malen meegemaakt dat hij erom gepest is en ook uitgescholden wordt. De keren dat ik erbij was, werd ik er naar van. En bevestigd in mijn angst die ik zoveel mogelijk voor mijzelf houd.

De wereld is nog niet zo mooi

Er waren reacties van moeders die net zo verdrietig waren, omdat hun kind vol overtuiging in het paars naar school was gegaan en de hele dag getreiterd en uitgescholden werd. Er was een jongetje dat ondanks zijn pest verleden toch de moed had om zo naar school te gaan. Uit verdriet raadde de moeder hem maar aan om zijn gymshirt aan te trekken en zijn handen in zijn zak te steken die dag. En wat mij betreft zegt dit ook alles. De wereld is helaas nog niet zo mooi als dat we hopen dat deze is.

Ik snap echt wel dat de veranderingen met aanspreekvormen (schrijf ik volgende week over, want ik moet er ook aan) en alle nieuwe labels ingewikkeld zijn. En dat er dus weerstand is (vaak met verandering). We krijgen een nieuwe generatie kinderen die zich vrijer voelt en meer voor zichzelf staat. En ja daar moeten we even aan wennen. Ook ik als moeder van een nonbinair kind ervaar geregeld nog weerstand. Dat lijkt mij menselijk. Daarover heb ik al diverse keren geschreven en nu is ons verhaal weer op de site van Eva Jinek te lezen.

Zolang er respect is voor elkaar (en dan bedoel ik voor iedereen, dus niet alleen de Regenboog kinderen), komt alles goed. En na een dag van allerlei reacties was ik zelf ook een beetje moe. Sociaal mediamoe!

Columniste Brenda: ‘Eén dag in het paars om vervolgens weer mensen te veroordelen, schiet niet op’