Valery de Voijs Ouders 2 aug 2021, 17:19

Leestijd: 4 minuten

Columnist Brenda: Op vakantie met pubers

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

Op vakantie met pubers

Ik lach als ik eraan terug denk, maar van binnen ging ik dood. Gelukkig zijn we een paar dagen verder en ik leef nog. Als je de godvergeten spierpijn in mijn hele lichaam weg denkt (en die elke dag erger wordt).

Het indoor klimmen was mijn idee. We zijn op vakantie in Nederland en hebben een huis in de buurt van het strand. Alleen regende het deze week nogal veel, met name in de kuststreek. En na de zoveelste regenachtige dag had ik bedacht dat we met de kinderen wel naar een indoor klimpark konden gaan. Want wat moet je met opgroeiende pubers die het liefst alleen in hun kamer zitten met hun telefoon aan hun hand geplakt? Ik vind het op deze leeftijd best lastig om iets te verzinnen, want in principe vinden ze niks leuk.

Maar dat klimmen werd enthousiast door ze ontvangen dus ik was helemaal blij. Tot het moment dat mijn vriend aangaf dat het dan ook leuk zou zijn als wij ook mee gingen klimmen. Zo’n leuk familie uitje dat je echt met z’n allen doet (dit is cynisch).

Zelf had ik heel anders bedacht, namelijk dat we vanaf de begane grond met een koffietje in onze hand “oooh, aaah en wat knap” zouden roepen terwijl we trots foto’s maakten en blij waren dat wij niet mee waren gegaan. Zo had het dus kunnen zijn, maar dat was het niet.

Na niveau 1 best aardig meegedaan te hebben, vond diezelfde vriend dat wij ook wel mee konden gaan met het volgende niveau. Toen had ik moeten ingrijpen. Had, want ik deed het niet. Als een mak schaap ging ik het trappetje op achter de enthousiaste kinderen met elastieke benen aan, die weg waren, voordat wij het wisten.

Daarna werd mijn leven een hel. Het was afschuwelijk en als ik dat zeg dan is het ook echt verschrikkelijk. Zelfs de kinderen vonden sommige hindernissen best een beetje eng. Een beetje? Ik vond ze echt dood eng. Er kwam een moment dat ik niet meer durfde en eigenlijk om hulp wilde roepen. Het zweet gutste van mijn gezicht, ik had een boei van hier tot Tokyo (zonder medaille) en ik was echt bang. Stiekem wilde ik wel huilen, maar ik hield mij in. En waar kon je eraf? Nergens eigenlijk.

Columniste Brenda: ‘Het is jammer dat wij vrouwen vaak zo kritisch naar onszelf zijn’

Er zat echt niks anders op dan mijzelf bij elkaar te rapen en een knop om te zetten (voor zover mogelijk, want ik bleef bang). En het hielp niet dat mijn stiefdochter riep dat de hindernis waar wij aan begonnen zo eng was 😩.

De allereerste stap op de wiebelend balkjes was het ergste. Mijn te korte benen konden net niet bij sommige balkjes waardoor ik mij moest laten zakken. En toen we dat overleefd hadden, kwam er weer een helse klimmuur waarbij mijn voeten weer net verkeerd stonden terwijl ik in de lucht hing. Elke keer als ik dacht dat het niet erger kon, had ik het mis. Het werd NIET beter.

Toen we de laatste hindernis namen en een lang end moesten roetsen op grote hoogte, kon het mij allemaal niet meer schelen. Ik had het zo gehad en wilde ervan af. Alle kinderen waren allang en breed klaar toen ik tegen het kussen klapte, omdat mijn banden gedraaid waren. Ik lag half op het plateau en durfde niet meer op te staan met die kunstknie 🤭. Ik riep mijn kind en die klauterde weer naar boven om zijn moeder omhoog te heisen. Wat een held! Woedend werd ie toen (wederom) m’n vriend kneiterhard aan kwam roetsen en op het zelfde plateau klapte waar wij onze hielen nog niet hadden gelicht. “Roekeloos gedrag” noemde mijn kind het 🤣.

Toen we weer op de grond stonden, waren we drijfnat van het zweet. Maar ook focking opgelucht. Opgelucht dat we het gered hadden en deze ellende ten einde was.

“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan” was de uitspraak van ene Pipi Langkous. Nou ik had het nog nooit gedaan en ja ik kon het. Maar Pipi kan vanaf nu de boom in, letterlijk.

Ps 1: heb jij nog leuke tips voor activiteiten met pubers waarbij je als ouder niet hoeft te leiden

Ps 2: je hoeft geen medelijden te hebben en mag rustig hard lachen. Had ik namelijk ook gedaan als jij in de lucht hing 🤣 (sorry).

Ps 3: iemand zei terecht ik mis je overwinningsgevoel. En daar heeft ze gelijk in. Ik ben niet zo snel trots op mijzelf en denk eerder aan wat mis ging. Maar eigenlijk is het wel knap 🙈

Columniste Brenda: ‘Het enige dat ik kan doen, is er voor hem zijn als hij het moeilijk heeft.’