Famme.nl Persoonlijke verhalen 14 mrt 2022, 19:05

Leestijd: 5 minuten

Columnist Brenda: ‘De opties zijn terug naar Mavo 4 of een jaartje overdoen’

Columnist Brenda (53) is moeder van Devin (15). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (17, 19). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv-programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 55 – aan de verkeerde kant

“‘Je zit aan de verkeerde kant van de lijn.’ Aan het woord zijn twee mentoren van mijn kind. We zitten in het welbekende MOL gesprek van 15 minuten. 15 Korte minuten waarin je net niks kan als je kind aan de verkeerde kant zit (terwijl ik dit schrijf denk ik verkeerde kant? Devin is van de verkeerde kant, maar dat is eigenlijk ook een hele rare en stomme uitdrukking, hoezo verkeerd? Maar goed daar gaat dit stuk niet over, ook wel eens lekker toch?).

Ze bedoelen dat mijn kind er qua cijfers niet zo heel erg goed voor staat. ‘Het is nog niet dramatisch’, hoor ik ze zeggen, maar Devin staat wel aan de verkeerde kant. Nu is dit geen verrassing, want dat had ik zelf ook wel gezien. Alleen maar vijven en oh ja wel een 9 voor Engels, dat dan weer wel. Maar goed die 9 gaat je in dit geval niet redden. Dat het stom is dat we in dit land Nederlands ipv Engels praten ook niet. Om over te gaan, moeten de vijven een 5,5 worden. Minimaal.

Nog niet zo lang geleden schreef ik al over een toetsweek die mijn kind zeer relaxt inging. Iets TE relaxt wat mij betreft. Maar als ze het zo zouden redden, wie ben ik dan. Maar daar wrikt nou net de schoen, zo redden ze het dus niet. Mijn kind heeft ook niet een heel erg goed inzicht in hoe ze de toets gemaakt hebben. Als ik vraag hoe het is gegaan, antwoordde Devin tot dusver: ‘Goed hoor.’ Nu ze weten dat het goed hoor toch niet zo goed hoor is, antwoordt Devin met ‘goed hoor’, denk ik. “ Het “denk ik” is er aan toegevoegd dus. Nou ik denk het inmiddels niet ;).

Begrijpend lezen is lastig. En plannen ook. En je aandacht erbij houden in de lessen van stomme vakken ook (overigens is dat nieuw). Alsmede het leren van stomme vakken. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn kind is 15 en heeft een lichte vorm van autisme. Twee elementen die het op dit moment iets lastiger maken. Devin is een puber en in principe alleen nog geïnteresseerd in datgeen wat op hun telefoon plaats vindt. En als ze wel opletten dan zit het autisme soms een beetje in de weg. Hoofdzaken scheiden van bijzaken is bijvoorbeeld heel erg moeilijk. Devin verzuipt ook snel in stukken tekst en de stof wordt geleerd volgens een vastomlijnd plan waar niet van afgeweken kan worden (of het liefst niet). Dat wil zeggen:

• Ik ga op een vaste tijd naar school (ook als ik de 1^e twee uur vrij heb dan ga ik toch eerder heen;
• Ik let op in de klas, stel vragen en dat moet genoeg zijn voor de toets;
• Voor de zekerheid lees ik de stof nog 1 keer door, maar dit is het dan ook;
• Na school ga ik naar lokaal 100, een speciaal lokaal voor kinderen die snel overprikkeld zijn. Daar zit ik op een vaste plek en als dat niet kan dan ga ik weg;
• Ik vraag niet om hulp bij een planning of bij het leren en ik laat mij zeker niet door mijn moeder overhoren. Dat is niet nodig (en ik vind haar dan irritant).

Zo is het ongeveer. En echt mijn kind is een lieve schat die meestal voor 200% zichzelf inzet in de les, lees ik terug in de reacties van docenten. Maar helaas is dat blijkbaar niet genoeg in Havo 3. Want dan kom je terecht aan de verkeerde kant. En 15 minuten zijn dan kort als je gezamenlijk zoekt naar een oplossing of iets om mijn kind te triggeren en op een ander spoor te brengen. Want ze moeten het zelf willen. Nou op je 15^e wil je niet veel, heb ik inmiddels gezien.

Devin is gewoon veel bezig met de zoektocht naar hun identiteit. En die is al ingewikkeld genoeg. En dit vreet ook energie. Dus je kan het ook omdraaien en denken wat goed dat je al zover bent gekomen en tot dusver (met al je zoektochten en therapie) nog nooit bent blijven zitten. Want eigenlijk vind ik dat ook reuze knap. Maar in een mentor gesprek brengt je dit nergens. Zeker niet als je aan iemand met autisme vraagt of dit gesprek je überhaupt wel interesseert. Want dan krijg je een bloed eerlijk antwoord. In dit geval NEE dus. Of “I don’t care” zoals Devin het zelf zei. “Au” voor een pleaser als ik. Ik schaamde mij dood naar die mentoren, maar aan de andere kant, die zullen ook wel weer wat gewend zijn.

Overigens, is dit ook echt een reactie van een 15-jarige. Dus om eerlijk te zijn, heb ik nog geen idee wat we gaan doen. Of wat Devin het beste kan doen. Ik ben echt nog nooit in mijn leven blijven zitten en ben van de Mavo naar de Heao gegaan. Dus ik moet even schakelen (en ja dit zegt alleen iets over mij). De opties zijn terug naar Mavo 4 of een jaartje overdoen. Geen idee wat handig is, misschien hebben jullie ervaring hierin?

In the end komt het altijd wel goed. Daar heb je echt geen Hbo diploma voor nodig, weet ik uit ervaring. Als je maar gezond blijft. En gaat doen wat je leuk vindt waarbij je ook nog een beetje gelukkig wordt in het leven. Dat is al heel wat. Als ik zie hoe je je moeder nu al helpt met haar sociale onderneming Moeder enzo dan ligt er nog een mooie toekomst voor je in het verschiet. Dat weet ik zeker. En dat maakt mij nu al trots.

Ps1: Elke week kan je hier een nieuw deel van de Week van Moeder enzo lezen. 

Columniste Brenda: ‘Het enige dat ik kan doen, is er voor hem zijn als hij het moeilijk heeft.’