Brenda Schaaper Columns 23 aug 2022, 13:58

Leestijd: 5 minuten

Columnist Brenda: ‘Devin vond het een goed moment om hun naam te veranderen in Celeste’

Brenda Schaaper is columnist voor J/M Ouders en moeder van Devin (15). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (17, 19). In haar columns schrijft Brenda openhartig over alles waar ze tegenaan loopt als moeder van een non-binair kind. Iedere twee weken kun je een nieuwe column van haar lezen op J/M Ouders.

“De vakantie is hier bijna ten einde en echt omgevlogen! Dat komt ook omdat mijn kind en ik samen een droom uit hebben laten komen deze zomer. Een camping voor LHBT kinderen/jongeren en hun ouders. Nou was een camping in eerste instantie misschien niet de droom van mijn kind, dat niet van kamperen houdt. Maar het was fantastisch voor mijn kind om je elke dag te mogen begeven onder gelijkgestemden dus de tent en het matje hebben ze deze zomer voor lief genomen.

Genieten op de camping

Bovendien denk ik dat ze genoten hebben. Eigenlijk weet ik het wel zeker, want Devin die zich nu Celeste noemt, mist het gezelschap dat ze hadden in hun slaaptent. Voor de zekerheid hadden we een extra tent gekocht, mocht mijn kind overprikkeld raken, maar deze heeft er leeg en nieuw bij gestaan. Het gezelschap was een FtM oftewel een female to male, een transkind. Daar hadden we er veel van op de camping. Een groep die ik deze zomer beter heb leren kennen. Het zijn jongeren die namelijk van andere dingen houden dan mijn kind, dat op hakken loopt, graag een jurk aandoet en een workshop catwalk lopen gaf. Deze jongeren houden namelijk van rock muziek (lopen ook in AC/DC shirtjes), maken graag muziek en zingen veel. En ook heel mooi. Je hoort dat het nu nog meisjesachtige stemmen zijn, omdat veel van hen nog op de wachtlijst staan of langzaamaan begonnen zijn met de hormonen.

Deze jongeren hebben net als mijn kind vaak last van genderdysforie (een gevoel van onvrede over  een deel/delen van hun lichaam). De mijne draagt graag hun haar voor hun gezicht en scheert de haren van hun benen. En de FtM jongeren dragen binders die de borsten plat drukken of ze denken hierover na.

Saamhorigheid

Op een dag gingen ze gezamenlijk naar de Kruidvat om sporttape te halen met z’n allen. Om die borsten plat te drukken. Nu is sporttape niet een goede oplossing, maar het feit dat ze hun problemen met elkaar konden delen en deze gezamenlijk aangingen, vond ik wel erg mooi. Het was sowieso heel erg mooi daar. Eigenlijk heb ik nog nooit zoiets meegemaakt. Zoveel liefde op één kampeerveld! Niemand werd buitengesloten en iedereen hoorde er automatisch bij. De kinderen liepen bij aanvang met hun armen wijd open, zodat er altijd wel een ander kind in die armen liep. Hun manier van begroeten. Ik vond het heel mooi om te zien en heb nog nooit zoveel dankbaarheid gevoeld.

Op deze camping had iedereen wel iets met gender en wisten ze allemaal hoe lastig het leven kan zijn als je een zoektocht hierin hebt. Veel van hen worden in het dagelijks leven gepest of buitengesloten en zitten vaak alleen op hun kamer. De meeste ouders hadden nog nooit gezien/ervaren dat hun kind zo werd opgenomen in een groep. Ze waren op vakantie gewend dat hun kind in de voortent bleef zitten. En dat ken ik zelf ook van voorgaande vakanties. Maar deze keer hadden deze ouders ook zelf vakantie. Want binnen een uur waren alle kinderen uit de voortent verdwenen en liepen ze als een groep over de camping. De saamhorigheid was enorm. Het was hartverwarmend en vele ouders hebben net als ik een traantje gelaten, want iedereen wil ten slotte dat je kind ergens bij hoort en gelukkig is.

Zoektocht

En elke jongere ging zijn/haar/hun eigen zoektocht aan. Zo was er een MtF (Male to Female) die in het dagelijks leven afwisselend jongen of meisje was. Ik kwam erachter dat dit ook te maken had met hoe veilig ze zich voelde. Want op onze camping ontpopte ze zich binnen 24 uur van een verlegen jongensachtige puber in een jongedame die zich opeens voor tv camera’s (want er was een opening en er was pers) liet zien. Met tranen in mijn ogen heb ik het filmpje later terug gekeken. Dit is dus wat er gebeurt als je voelt dat je jezelf mag zijn. Dan laat je jezelf dus zien op de manier zoals je wilt zijn.

Ook mijn eigen kind heeft een zoektocht die soms in razend tempo gaat. Zo vonden ze het tijdens de camping wel een goed moment om hun naam te veranderen van Devin in Celeste. Een naam die meisjesachtig aandoet, maar wat deert het? Ik merkte dat ik er zelf al snel aan kon wennen. De eerste keer dat Devin alias Celeste hun naam veranderde, vond ik het moeilijkst. Daar heb ik echt een hele tijd aan moeten wennen en toen ondervond ik ook nog weerstand. Deze keer had ik het niet en ging ik er geruisloos in mee. Misschien ook, omdat ik niets tegen deze naam heb. En het feit dat mijn kind geen garantie kan geven, dat het bij deze naam blijft, doet mij ook niets, merkte ik. Maar dit geldt niet voor iedereen in onze directe omgeving. Sommigen hadden er duidelijk moeite mee en boden weerstand. Want hoezo moet je nou alweer een nieuwe naam?

Het is maar een naam

En ik begrijp het. Maar ik heb gezien dat elk kind wel een zoektocht heeft. De een gaat van non-binair naar trans, de ander twijfelt aan het jongen of meisje zijn en de mijne is er nog niet uit hoe ze de rest van hun leven willen heten en test nu namen. Het is maar een naam. Niks meer niks minder heb ik besloten. Daarentegen snap ik wel dat het in ons geval misschien iets lastiger is, omdat we ook publiekelijk in media en via deze column naar buiten treden met andere namen. Dat is wel verwarrend dus daar moeten we misschien iets mee. Wie weet is een nickname iets?

Ik hoop dat mijn kind op een dag ontdekt dat een naam niets zegt over wie je werkelijk bent. Je blijft dezelfde persoon. En tot die tijd kijk ik met plezier uit (want ik ben ook nieuwsgierig haha) naar de rits namen die misschien nog komen gaat. Alles op zijn tijd!

Columnist Brenda: ‘Devin heeft vier onvoldoendes en is een vet bespreekgeval’