Janneke Juffermans Persoonlijke verhalen 12 jul 2021, 09:15

Leestijd: 5 minuten

Columnist Brenda: Bijbaantje? Hmmm, misschien nog maar even alleen een krantenwijk

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 22 – bijbaantjes

“Ik ga voorlopig niet werken.” Ze blikt of bloost er niet bij. Ze heeft namelijk al genoeg aan haar kind dat niet lekker in zijn vel zit. En ik begrijp het helemaal als moeder van een kind dat het ook heel zwaar heeft gehad. Het is een wonder dat ik in die tijd nog een zaak kon runnen, want er waren toen dagen (of weken) dat ik echt niet goed kon functioneren en aan niks anders kon denken dan aan die pesterijen. Als je kind niet gelukkig is, ben jij dat ook niet.

Columnist Brenda: ‘Soms ben ik even klaar met al die labels’

Maar toch heb ik ook altijd een beetje weerstand gehad op niks doen. Niet voor haar hoor (want anderen mogen het van mij wel), maar wel voor mijzelf. Deze week heb ik namelijk vrij weinig uitgevoerd. Ik was gewoon moe. Nu had ik ook een intensief cursusweekend gehad, maar dinsdag deed ik nog steeds vrij weinig. Alles wat ik moest doen, bleef ik uitstellen. Het liefst zat ik de hele dag Netflix te kijken en dat heb ik ook wel gedaan tot op zekere hoogte. Want ook al zegt niemand hier in huis er iets van als ik op de bank lig, het voelt voor mij toch onprettig. Ik ben bang dat ze mij lui vinden. Of nog erger, een nietsnut. Ik heb dat zelf verzonnen in mijn hoofd. En eigenlijk zou het mij ook niet moeten uitmaken, maar er is altijd een stemmetje dat vindt dat ik mijn tijd aan het verdoen ben. Ik moet altijd maar nuttig bezig zijn. Ook om doodmoe van te worden.

Net als de dame in kwestie heeft mijn kind er ook totaal geen last van dat hij uren (of nu hij vrij is soms dagen) op zijn bed ligt te stinken. Het woord stinken komt eigenlijk ook al voort uit de overtuiging dat je ook in de vakantie iets moet doen (lees je nuttig maken). Ik volg wat pubergroepen op Facebook en daar ergeren sommige ouders zich kapot aan hun pubers die hele dagen niks doen. En andere ouders vinden het weer helemaal prima en zeggen dat hun kind dat wel verdiend heeft en lekker mag uitrusten na een intensief gek schooljaar. Hoe je erin staat, hangt af van de overtuigingen die je (van huis uit) hebt. Althans dat heb ik op die cursus geleerd afgelopen weekend. Ik hoor het mijn vriend nog zo zeggen tegen zijn dochter. “Je gaat niet 8 weken lang op je bed liggen hoor. Je gaat maar werken” (en iets nuttigs met je leven doen, dacht ik er zelf in gedachten achteraan 😉 ). Ze is 16 en heeft na haar examens keurig een baantje gezocht. Nou ja eigenlijk heeft haar vader een baantje voor haar gezocht. Maar ze gaat keurig een paar keer per week ergens werken en verdient haar eigen centen (die ze komende week in Renesse gaat verdrinken, ben ik bang).

Columnist Brenda: “Ik leer nog elke dag van mijn kind”

Mijn eigen kind is 14 en loopt iedere week kranten. Vaak help ik mee, omdat het dan teveel is om te dragen. We zijn inmiddels zo op elkaar ingespeeld dat ik het soms jammer vind als ik niet mee mag (heel goed van hem), omdat hij het zelf wel redt haha. Ik vind het niet erg om te helpen, omdat ik het wel lekker vind om met een doel een uur buiten te lopen (en ja, ik kan ook gewoon gaan wandelen). Ik las verhalen over kinderen die op hun 14e (kan ook zijn dat ze net 15 zijn) al in de horeca werken. Dat vond ik dan wel erg pittig van ze, maar in mijn ogen zijn ze ook nog een beetje jong. Of ben ik daar weer een beetje truttig in en is het juist heel leerzaam? Heel eerlijk, ik zag het persoonlijk niet zitten dat mijn eigen kind al ging werken in de horeca. Bedienen leek hem namelijk wel wat. En ik denk ook dat hij het zou kunnen. Maar aangezien mijn kind nogal wat vrouwelijke maniertjes heeft en soms overweldigend gay kan zijn, zag ik in gedachten al groepen mensen (vooral in groepsverband) voor mij die hem dan zouden gaan treiteren. Dat idee vond ik te pijnlijk als moeder.

Want kan een kind van die leeftijd al van zich af bijten? Hij is veelvuldig gepest vroeger en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Hij heeft niet voor niets elke week therapie (waar hij wel enorm van opknapt hoor!). Ook heeft Devin af en toe best een grote mond, maar dat is dan tegen mij of tegen zijn vader. Of hij het ook voor zichzelf opneemt bij vreemden, weet ik niet. En dan moet een werkgever het dus doen. Eigenlijk vind ik dat die werkgevers (vooral in de horeca, bij een supermarkt of de Action is het al minder relevant) sowieso een beetje op die kinderen moeten letten. Ze zijn toch nog kwetsbaar.

Columnist Brenda: ‘Soms schaam ik me voor mijn kind. En daar schaam ik me dan weer voor’

En ja zulke werkgevers zijn er. Ik las van de week een stuk over een jongen die op hakken in de bediening werkt bij een restaurant. Ze vonden het daar doodnormaal (applaus), omdat je jezelf moest kunnen zijn. Te gek natuurlijk en op hakken zou mijn kind helemaal geweldig vinden (zijn voeten niet denk ik). Als ik zo’n horecatent zou kennen dan zou dit de boel wel makkelijker maken. Maar ja die ken ik dus niet. En dus laat ik hem nog maar even een jaartje op zijn bed ”stinken” en kranten lopen. Wel zo rustig en veilig. Werken in de horeca kan je nog je hele leven. Dan maar truttig. Volgend jaar zien we wel weer verder.

Ps: iedere zondag lees je hier het volgende deel van “de Week van Moeder Enzo”