Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 26 aug 2020, 07:31

Leestijd: 4 minuten

Column Maria #10: mijn kleuter is ondervoed en we proberen reflexintegratie

Maria Lee is de trotse moeder van de vierjarige tweeling Tom en Fien. Het leven met haar twee kinderen gaat niet altijd over rozen, vooral nu niet, want Tom is gestopt met eten en daardoor ondervoed. Haar verhaal kun je de komende weken volgen op J/M Ouders.

Reflexintegratie

‘Tom en Fien staan springend voor de deur van Marleen. ‘We zijn er’ roepen ze enthousiast. Marleen heeft ons al gezien. Ze doet lachend de deur open. ‘Wat gezellig dat jullie er zijn, kom binnen’ zegt ze. Marleen is de relfexintegratie therapeute waar Tom vandaag een intake heeft. We hebben het hele internet afgestruind naar een passende therapie voor Tom. Maar niet alleen voor hem maar ook voor ons als gezin. Wij zullen hierin ook moeten groeien zodat we als gezin handvaten hebben om in de toekomst dit beter aan te kunnen gaan. Samen kunnen we alles aan!

Reflexintegratie gaat uit van het principe dat ons lichaam een groot aantal aan reflexmatige bewegingen die ieder een specifieke functie hebben. Die bewegingen ontstaan in bepaalde periodes zoals bijvoorbeeld tijdens de babytijd. De reflexmatige bewegingen worden actief, integreren in ons systeem en komen op de achtergrond om zo complexe reflexpatronen te ondersteunen. Maar soms blijven reflexen actief die op de achtergrond horen te zijn. Net als een computer waar allemaal tabbladen open staan. Om je computer beter te laten functioneren sluit je de tabbladen op de achtergrond. Zo wordt het beeld voor jou overzichtelijk en functioneert je computer beter. Bij reflexintegratie therapie onderzoekt en integreert de therapeut reflexen die niet meer actief horen te zijn zodat een volgende stap in de ontwikkeling mogelijk wordt.

Motoriek

Tom en Fien lopen samen de trap op naar de praktijkruimte. In het midden van de ruimte staat een trampoline waar Fien meteen op klimt en begint te spingen. Tom vind een dicht doosje met lego waar hij graag aan wil beginnen. Marleen vindt het prima en Tom begint te bouwen aan de helikopter. Ondertussen zie ik Marleen al wat aantekeningen maken over Toms motoriek. Ze vertelt Tom dat ze graag tussen het bouwen door wat oefeningen wil doen. Tom knikt, ‘eerst even dit vastmaken’ zegt hij als hij een blokje vastklikt. Dan staat hij op en gaat voor Marleen staan. Ze vraagt of Tom achteruit over een lijn wil lopen. Een pittenzakje van rechts over zijn hoofd heen naar links wil brengen. Ze test Toms reflexen en Tom doet goed mee. Maar dan is hij het zat en gaat weer op de grond aan de helikopter bouwen. Marleen gaat naast Tom zitten en samen bouwen ze aan de helikopter. Ik bewonder haar manier van contact zoeken met Tom. Ze gaat de verbinding aan en forceert niet. Dat is de sleutel in het contact met Tom.

Na een paar minuten weet ze Tom weer te motiveren voor nog wat oefeningen en testjes. Ik zie nu duidelijk met welke oefeningen Tom moeite heeft en ook wat hij makkelijk kan. Het is bijzonder om te zien, want nu wordt mij ook duidelijk dat we hier zeker stappen in kunnen maken. Zo denkt Marleen er gelukkig ook over. Hoewel we met korte sessies beginnen, denkt ze zeker met Tom een ontwikkeling te kunnen maken. Aan het einde van de dag krijgen we het verslag waarin Marleen haar bevindingen in weergeeft. Mijn man en ik kunnen ons erin vinden en besluiten om met deze therapie verder te gaan. Tom vond het fijn bij Marleen en wil er graag nog een keer heen. De eerste afspraak is in september, ik ben benieuwd.

Allergie

De dag na de intake ligt er een brief van het kinderziekenhuis op de mat. Om dingen verder uit te sluiten heb ik contact opgenomen met de allergoloog. In het verleden heeft Tom een allergische reactie op noten gehad. Daar zijn we toen voor naar de eerste hulp gegaan. Ons werd geadviseerd voorlopig geen noten meer te geven, maar sporen van noten was geen probleem zei men toen. Maar wat als Tom toch reageert op sporen van noten? De kinderarts sloeg onze gedachte hierover min of meer in de wind, maar het bleef toch aan ons knagen. Dus belde ik met het kinderziekenhuis, die nodigde ons uit bij de allergoloog. Zij vond dat we zeker een punt hebben en uit het bloed van Tom blijkt dat hij een walnoten allergie heeft. Om de ernst hiervan te bepalen gaan we volgende week een provocatietest doen. Tom krijgt gedoseerd walnoot aangeboden, hij wordt nauwkeurig gemonitord op allergische reacties. Aan de hand van deze test weten we of Tom allergisch is voor sporen van walnoot en of hij een epi-pen nodig heeft als hij toch onverhoopt walnoot binnen krijgt. Volgende week lezen jullie hier meer over!

Meer lezen?

• #9 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed en krijgt een Happy Meal
• #8 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed en we gaan groente verbouwen
• #7 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed en we zijn terug bij de huisarts
• #6 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed en we gaan naar de kinderarts
• #5 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, komt het door rouw?
• #4 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, maar we gaan bakken
• #3 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, en we zijn wanhopig
• #2 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, en er blijft niet veel van hem over
• #1 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed en gestopt met eten