Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 10 mrt 2022, 19:27

Leestijd: 3 minuten

Column Lisa: ‘Mam, gebeurden er vroeger ook zoveel erge dingen?’

Lisa van den Akker is moeder van vier kinderen in de leeftijd van 11, 8, 3 en 0 jaar oud. Naast moeder is ze hoofdredacteur van J/M Ouders en Famme. Iedere maand schrijft ze een column over het nooit saaie leven als moeder van vier kinderen.

“‘Mam, gebeurden er vroeger ook zoveel erge dingen in de wereld?’, vraagt mijn achtjarige dochter terwijl we op de bank naar Het Jeugdjournaal kijken. Het was een vraag die ik mezelf eigenlijk de laatste dagen ook al had gesteld.

Rampen uit mijn jeugd

Ik ben geboren in 1990, iets minder dan een jaar nadat de Berlijnse muur viel. Als ik terug denk aan rampen in mijn jeugd denk ik aan nine eleven en misschien ook aan de oorlogen in Joegoslavië. Maar voor mijn gevoel waren er geen rampen of oorlogen die net zoveel impact hadden op mijn leven, als de dingen die mijn dochter de laatste jaren meemaakt.

Een pandemie die jaren duurt, steeds heftigere weersomstandigheden door klimaatverandering en een oorlog in het oosten van Europa. Het heeft allemaal direct invloed op haar leven. Door de pandemie ging ze weken lang niet naar school, zag ze haar vriendinnetjes nauwelijks en was ze soms zelfs beperkt tot haar eigen huis.

Laatst met storm Eunice (lijkt alweer ver weg, hè) moest ik haar eerder uit school halen, omdat het anders té gevaarlijk zou zijn op straat. En nu gaat het op televisie alleen maar over oorlog. Zelfs als je ze probeert weg te houden bij dit soort nieuws, lukt het je op deze leeftijd niet meer.

Oekraïense vluchtelingen

Ze zag een paar dagen geleden hoe de buren een paar huizen verderop een Oekraïense moeder met twee kinderen in huis namen. Een jongetje en meisje iets jonger dan zijzelf. Ze hielp met spullen verzamelen om aan de Oekraïense kinderen te geven. En gaf moeiteloos cadeautjes weg die ze nog niets eens uit de verpakking had gehaald.

Dus na die vraag, blijf ik even stil. Ik kijk naar mijn man en ik zie ook hem nadenken. Was het vroeger echt beter? ‘Ik weet het niet, lieverd’, zeg ik uiteindelijk. ‘Ellende was er altijd al in de wereld, maar misschien is het nu wat dichterbij.’

Dankbaar

Ik trek haar tegen me aan en vertel haar dat al die erge dingen ons ook laten inzien hoe goed we het eigenlijk hebben. We zijn gezond, veilig en het ontbreekt ons aan niets. Terwijl ik het zeg flitsen in mijn hoofd beelden voorbij, van moeders met kinderen, op de vlucht of in een schuilkelder, die letterlijk niets anders meer hebben dan elkaar.

Mijn hart huilt. Die oorlog werpt voor mij een grijze deken, zelfs over deze zonovergoten lentedagen. Het voelt oneerlijk om het zo goed te hebben, terwijl andere mensen alles achterlaten om zichzelf in veiligheid te brengen. Terwijl een moeder haar kind, zo oud als mijn zoon, alleen op de trein zet, in de hoop dat hij geholpen wordt.

Ik zet de tv uit en ga een spelletje doen met mijn dochter. Hoe het vroeger was, of wat de toekomst brengt, weet ik niet. Ik weet alleen dat ik vanavond slaap in een warm bed, in een veilig huis, met meer spullen dan ik nodig heb en mijn kinderen dicht tegen me aan. En ik ben dankbaar voor die wetenschap en verdrietig voor de wereld.”

Column Lisa: ‘Hoe doe je dat met vier kinderen?’