Laura Saija Columns 15 dec 2022, 13:47

Leestijd: 3 minuten

Laura: ‘Mijn problemen stapelden zich op, de oase was overal uitverkocht’

Nietsvermoedend gaf ik mijn kleuter een kus toen ik haar om half negen bij de deur van school afzette. “Misschien komt mama zo wel even bij het zingen kijken als ze tijd heeft”, zei de juf tegen mijn kleuter. “Bij het zingen?”, vroeg ik quasinonchalant. “We gaan met de hele school de kerstliederen zingen in de grote hal.” “Oh ja, hoe laat was dat ook alweer?”, vroeg ik, geen idee hebbende. “Nu meteen”, antwoordde de juf.

Ik liep de school binnen en zag het vollopen met moeders, vaders, opa’s en oma’s die de memo blijkbaar wel hadden gezien. Ik had geen tijd, want ik had de jongste twee kinderen thuisgelaten bij mijn vriend om de kleuter snel naar school te brengen, maar hij moest naar zijn werk. Alleen nu kon ik moeilijk nog weggaan bij de kerstliederen.

Kerstactiviteiten

“Hoe wist jij dat het zingen nu was?”, vroeg ik aan klassenmoeder slash vriendin A. Er is een hele lijst gestuurd met activiteiten, was het antwoord. Ze noemde meteen de waslijst aan activiteiten op, foute kersttruiendag, kerststukjes maken, kerstvoorstelling in de kerk, kerstdiner en nog meer ongein.

Oké, deze waslijst was even aan mijn mom brain ontglipt. Ik bleek meteen een probleem te hebben, vertelde A., want de foute kersttruien waren nergens meer te krijgen. Ook moest ik snel zijn met intekenen voor het kerstdiner anders kon ik niks meer maken.

Oase

Mijn problemen bleken zich op te stapelen, de oase was namelijk ook op bij de plaatselijke Action. Een derde en vierde moeder, die zich inmiddels hadden gemengd in het gesprek, bevestigden dit. Het probleem bleek zelfs nog van grotere omvang, want de oase was in de wijde omgeving uitverkocht. Ze hadden overal gezocht. Wat moesten al die kinderen nou zonder oase?

Ik krabde even achter mijn oor. Oase? Dat is toch zo’n meertje in de woestijn? Wat heeft dat nou te maken met kerst. Ik herinnerde me plots een verhaal dat mijn oma vroeger altijd vertelde over de drie wijzen die door de woestijn trokken.

Rust

Het werd duidelijk dat ik het gesprek niet bij kon benen, want inmiddels ging het over outfits voor de kerstvoorstelling. Is jouw dochter een engel, schaap of herder? Alle blikken waren op mij gericht. Een engel natuurlijk, antwoordde ik. Het voelde als een mondelinge overhoring waar ik niet voor geleerd had.

Toen het zingen afgelopen was, ging ik half rennend met al mijn problemen naar huis zodat mijn vriend op tijd kon werken. Na het Googelen van ‘oase’ kwam ik erachter dat ze met man en macht op zoek waren naar steekschuimblokken voor de kerststukken. Ik besloot meteen om niet de rest van de provincie af te zoeken naar oase, maar het spul op internet te bestellen. De enige oase die ik ga zoeken deze feestdagen, is een oase van rust.”

Over Laura Saija

De tropenjaren noemen ze het. Met haar drie kinderen van 4, 3 en 1 jaar oud zit Laura er middenin. De perikelen van het moederschap leveren haar dagelijks genoeg inspiratie op voor haar werk als redacteur bij Famme en J/M Ouders. Daarnaast is Laura gek op reizen, nieuwe plekjes ontdekken, yoga en het strand.

Laura: ‘Mijn kleuter vertelde mij wie de baas is in huis’