Redactie Eten en Voeding 17 jan 2020, 08:12

Leestijd: 4 minuten

Column Maria #1: mijn kleuter is ondervoed en gestopt met eten

Maria Lee is de trotse moeder van de vierjarige tweeling Tom en Fien. Het leven met haar twee kinderen gaat niet altijd over rozen, vooral nu niet, want Tom is gestopt met eten en daardoor ondervoed. Haar verhaal kun je de komende weken volgen op J/M Ouders.

Mijn kind is ondervoed

‘Mijn zoontje is ondervoed. Zeg dat maar eens bij je familie, op school of tegen je buurvrouw. Iedereen staart je aan met een blik die meer zegt dan duizend woorden. Ik kan me wel indenken wat er gedacht wordt. Namelijk dat ik een waardeloze moeder ben, en ja, dat is ook tegen me gezegd. Maar er zijn meer reacties. Die variëren van “Dat zal wel meevallen, toch?” Tot: ‘hoe heeft het zo ver kunnen komen?’

Zelf ben ik allang niet meer bezig met hoe het zover heeft kunnen komen. Ik ben meer geïnteresseerd in hoe we het gaan oplossen. Soms vraag ik me af of het überhaupt wel is op te lossen. Mensen nemen aan dat ik er zelf wel een hand in zal hebben gehad. Ja, een voedende hand, een tedere hand, een strenge hand, een smekende hand. Ik heb het allemaal gehad.

En ja, ik voel me een waardeloze moeder, vraag mezelf af waar ik het heb laten liggen. Ik zoek naar oplossingen en methodes om hem te laten eten. Ik schaam me omdat ik mijn zoontje blijkbaar niet kan geven wat hij nodig heeft. Maar wat dat is? Dat weet niemand.

Naar de kinderarts

We bezoeken een kinderarts en zij deelt mijn zorgen. Ze ziet een bleek mannetje dat je echt niet meer liefkozend ‘tenger’ kunt noemen. Hij kijkt moe en angstig uit zijn ogen. Terwijl we daar zitten pakt tweelingzus Fien  zijn hand en geeft hem een aai. Vrolijk vertelt ze aan de arts dat haar broertje pijn heeft. De arts glimlacht en vraagt aan haar of zij weet wat eraan de hand is. “Hij wil niet meer eten en heeft pijn in zijn benen” vertelt ze kordaat.

Lichamelijk onderzoek wijst niets uit, zijn groeicurve is normaal alleen hij heeft ondergewicht. Doordat hij niet eet raakt hij ondervoed en zo komen we in de negatieve spiraal. De arts vraagt of ik zelf een idee heb wat het zou kunnen zijn. Ik vertel dat ik denk dat het psychisch is of een allergie. Maar dat zijn slechts vermoedens. Ik vraag of er bloedonderzoek kan worden gedaan, zodat we ziektes of allergieën kunnen uitsluiten. Want als het niet iets lichamelijks is dan moet het haast wel psychisch zijn.

De arts knikt en is het volledig met me eens. Ze zegt dat ze het fijn vindt dat we er hulp bij hebben gevraagd en dat dit de juiste weg is om dingen uit te sluiten. Ik vertel verder “Er is veel gebeurd afgelopen maanden. Hun opa is overleden, ze zijn vier jaar geworden, gaan net naar school, mijn man en ik zijn pas getrouwd en dan nog alle feestdagen. Dat hakt er wel in bij onze kinderen.”

Ik vertel de arts ook wat we allemaal al hebben geprobeerd. “Boos worden aan tafel heeft geen zin, de maaltijd hoort gezellig te zijn vinden wij. We geven al kleinere porties, ze hebben hun eigen bordje beschilderd. We dwingen niet, maar zijn wel streng indien nodig. Bij ons thuis is de regel je proeft wat er is, maar je hoeft het niet lekker te vinden. Vind je het niet lekker dan krijg je een boterham. Door de dag heen bieden we ‘snacks’ aan, zoals groenten en fruit, kaas of een stukje worst. Natuurlijk krijgen ze ook weleens snoep, maar ook dat eet Tom niet.”  De kinderarts zegt dat we het goed doen, dat we er bewust mee omgaan en er geen punt van maken als er niet gegeten wordt. “Dat geeft goede hoop” zegt ze.

Afwachten

We krijgen een formulier om bloed te prikken, een belafspraak voor de uitslag en een afspraak voor over anderhalve maand. Dan moet zoonlief wel aangekomen zijn anders worden we doorgestuurd naar de afdeling eetstoornissen. Dit is het punt waarop ik een knoop in mijn maag krijg, een vierjarig kind met een eetstoornis? Ik voel een huilbui opkomen. Ik slik mijn tranen weg en voel mijn strijdvaardigheid in me opkomen. Over twee weken weten we of er iets lichamelijks aan de hand is. Als dat duidelijk is dan kunnen we een plan maken. Nu eerst bloedprikken en afwachten.’

De namen in deze column zijn gefingeerd i.v.m. privacy.

Lees ook:

• Van somber naar vrolijk? Dit doet voeding met het gedrag van je kind
• Overzicht: welke voedingsstoffen hebben kinderen wel en niet nodig?