Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 8 mrt 2021, 12:13

Leestijd: 6 minuten

Columnist Femke: ‘dit zijn de drie meestvoorkomende puberproblemen tijdens Corona.’

Columnist Femke Wester is pubermeidencoach en ‘Ik Leer Leren’-trainer. Na omzwervingen via London en Barcelona woont ze nu in het Noorden van het land. Ze schrijft op eerlijke, humoristische en soms confronterende wijze over haar ervaringen uit haar praktijk en uit het dagelijks leven met haar drie zoons van 8, 10 en 12 jaar. Deze week gaat het over pijn. Meer lezen van Femke? Kijk vooral eens op haar website.

Column: pubers steunen tijdens Corona

De mevrouw van Biblionet Groningen mailde me over een online Materclass die ik voor ze geef. Of ik iets kon doen voor de ouders van pubers die nu, met Corona, echt best wel in zak en as zitten. Natuurlijk… Graag. Of nou, liever was het niet nodig geweest en misschien zal het achteraf niet nodig blijken, maar als ik nu om me heen kijk kunnen zowel ouders als jongeren wel even een dikke vette steun in de rug gebruiken! Eerst en bovenal: Jullie doen het allemaal geweldig. Wij doen het allemaal geweldig, want wat we nu om de oren krijgen… RESPECT! Hieronder drie puberproblemen (of ouderproblemen) waar ik de meeste vragen over krijg deze dagen:

https://www.jmouders.nl/coronavirus-gedrag-van-pubers/

1. Blijft op kamer

Het is dat hij af en toe zal moeten eten, anders zag je hem nooit meer. Een holbewoner, een kluizenaar en wat hij er allemaal doet… Je hoopt dat er ook wat aan school gedaan wordt, maar zeker weten doe je het niet. De antwoorden die je krijgt: “Jahaaa. Straks. Zeur niet zo.” Zeggen ook niet zoveel en het enige dat hij af en toe vraagt is: “Wat eten we?”

Wat gebeurt hier? Wat heeft deze jongen nodig? Hij is het in elk geval zat om voortdurend onder toeziend ouderlijk oog gehouden te worden. Pubers hebben een enorme, aangeboren drang naar zélf doen en zelfstandigheid. Dat hoort, dat moet, want ze kunnen niet eeuwig bij moeder op schoot blijven zitten. En dat is juist wel wat er nu gebeurt.

Wat kun je doen? Neem hem serieus. Betrek heb bij volwassen vraagstukken. Laat hem mee beslissen en vraag naar zijn mening. Vraag hem om hulp, laat zien dat je ook niet alles kan. Zo worden je oordelende blikken eerder blikken van verstandhouding en zal het minder ‘onder moeders vleugels’ voelen beneden in de woonkamer.

2. Ruzie met broers en zussen

ARGH. Kunnen ze nou nooit eens langer dan 1 seconde in dezelfde ruimte zijn zonder elkaar in de haren te vliegen?! Puber 1 steekt zijn been uit zodat 2 er nog net niet over struikelt. Puber 2 zegt zuigend “Echt wel, Peter!” als Peter van zijn ouders op zijn kop krijgt. 1 heeft het snoertje nét nodig als 2 zijn iPhone gaat opladen en 2 verknalt de Minecraftmachine van 1. En.Zo.Voort. Zucht.

Wat gebeurt hier? Pubers moeten hun sociale positie binnen de groep bepalen, voor zichzelf leren opkomen en hun eigen identiteit veilig stellen. De sociale groep is nu helaas alleen het gezin en dus zal daar geoefend moeten worden. Met oplopende frustraties over het niet hun eigen leven kunnen gaan leiden en rondgierende hormonen etc moet nou eenmaal het broertje of zusje er het meest onder leiden. Die kan geen straf opleggen alleen terug pesten en dat geeft weer mooi een aanleiding tot nog meer mogelijkheid tot frustratie uiten.

Columnist Femke: ‘Pijn is geen vijand maar een vriend die je laat groeien.’

Wat kun je doen?

• Regel een boksbal of zorg voor een andere fysieke manier van frustratie uiten.
• Las een scheld en klaagkwartiertje in waarin scheldwoorden en stemverheffingen zijn toegestaan en juist worden aangemoedigd.
• Laat je kinderen een Top 3 irritatielijst maken en maak een euro-als-je-dat-doet jampot. Bestel lekker 2 keer per week eten van al dat geld.
• Stop hun frustratie niet weg achter ‘Ja joh zo erg is het niet, gaat wel weer over, even schouders er onder etc’ maar erken dat het gewoon klote is. Dat jij er ook enorm van baalt en dat dat mag. Dat het morgen of volgende week wel weer beter zal voelen en dat balen en een potje janken okee is…

3. Lapt alles aan d’r laars

Ze rolt met d’r ogen, zegt ‘ja’ en doet het vervolgens gewoon niet. Ze komt pas ver na de avondklok (ik kan niet geloven dat ik dit typ trouwens) doodgemoedereerd binnen wandelen, zucht je boze woorden, je bezorgde woorden weg. Je denkt dat ze stiekem rookt en wat ze verder nog uitvoert… school waarschijnlijk niet… je bent alle grip kwijt. Zo voelt het tenminste.

Wat gebeurt hier: De bekende en veelvoorkomende negatieve spiraal. Helaas. Jij maakt je zorgen en wordt strenger en strenger of laat haar juist meer en meer los. Zij vat alles op als kritiek en slaat de weg ‘Als ik toch nooit wat goed doe, dan kan ik net zo goed doen wat IK wil’ in. Op die manier krijgt ze toch nog aandacht, zij het negatieve.

Wat kun je doen? Wat lever haar gedrag haar op? Vrijheid en aandacht en korte termijn bevrediging. Je kunt beginnen met complimenten geven. Wat gaaf dat ze zo voor zichzelf opkomt. Dat ze niet braaf achter haar moeder aanhobbelt, maar haar eigen pad kiest (Jamaar jamaar jamaar denk je nu; laat die jamaren maar even voor wat ze zijn. Als je daar aandacht aan geeft knal je zo weer die spiraal in). Geef haar complimenten. Als je niet weet wat, mail je mij maar even en dan heb ik er zo een stel.

Erken dat jullie het nu even moeilijk hebben. Zeg dat je er ook van baalt en dat je nog steeds superveel van haar houdt, dat het er bij hoort en wel weer voorbij gaat. Leg een briefje op haar kussen, breng haar een lekkere beker chocomel met slagroom er: Verwacht de eerste tijd NIKS terug! Verder: Vragen in plaats van oordelen. Cool besluit, wat maakte nou dat je daar voor koos? Wees nieuwsgierig naar de binnenwereld van je kind, oordeel niet. En bewaak je grenzen.

https://www.jmouders.nl/columnist-femke-lachen/

Bel me gerust!

Dit zijn maar drie voorbeelden van opvallend corona-pubergedrag. Of eigenlijk…… pubergedrag. Zolang we in de gaten houden dat achter elk irritant gedrag de behoefte zit van een kwetsbaar mens (bij jou dus ook) kunnen we meer van elkaar hebben en meer voor elkaar doen. “Ik zie dat je het even lastig hebt. Wat zou je NU graag willen? Wat kan ik NU even voor je doen?” Dat is gelijk een vraag van mij aan jullie, want zoals veel pubercoaches stel ook ik mijn tijd gratis beschikbaar voor vragen zolang de situatie nog niet weer volledig normaal is. Dus ouders: Bel me gerust als je even wilt delen!

Corona staat de seksuele ontwikkeling van jongeren in de weg, blijkt uit onderzoek

Er zijn ook gratis Online Spreekuren voor Jongeren en Ouders met meer dan 90 coaches door heel Nederland.