Lisa van den Akker Opvoeden 5 feb 2021, 10:22

Leestijd: 3 minuten

Columnist Femke: ‘Pijn is geen vijand maar een vriend die je laat groeien.’

Columnist Femke Wester is pubermeidencoach en ‘Ik Leer Leren’-trainer. Na omzwervingen via London en Barcelona woont ze nu in het Noorden van het land. Ze schrijft op eerlijke, humoristische en soms confronterende wijze over haar ervaringen uit haar praktijk en uit het dagelijks leven met haar drie zoons van 8, 10 en 12 jaar. Deze week gaat het over pijn. Meer lezen van Femke? Kijk vooral eens op haar website.

Column: pijn is gewoon een kostenpost

“Mama ik heb buikpijn ik kan écht niet meedoen!”

“Ja maar hij heeft me echt enorm gekwetst!”

“Maar als ik dat doe, dan doet het pijn!”

Hoe vaak gebruiken we ‘pijn’ als reden om iets niet te doen?

Pijn is een prima evolutionair gevoel om te zorgen dat we niet met blote voeten dwars door een kampvuur lopen of besjes eten die eigenlijk giftig zijn. Verbrand doet pijn, buikkramp doet pijn. Dus leggen we onze hand niet op een brandende houtkachel en eten we geen rauwe besjes. Behalve als er verder geen eten is en we sterven letterlijk van de honger.

In deze tijden van overvloed met marsen en m&m’s bij de kassa’s, centrale verwarmingen en ergonomisch verantwoorde bureaustoelen is pijn een Grote Vijand geworden. Te Groot, denk ik wel eens.

Wij ouders willen namelijk niet, en hebben nooit gewild, dat onze kinderen pijn lijden. Dus poetsen we hun paadje schoon. En hebben onze kinderen toch eens pijn, dan reageren we daar heel sterk op, kus, knuffel, snoep, ach ik bel school wel even af. Dus voila: Hard gillen bij pijn en het wordt voor je opgelost.

We willen het niet voelen

En omdat we zo op fluwelen kussentjes leven hier in het Westen, is er niet vaak genoeg pijn om er blasé mee om te gaan.

En dat wordt erger en erger.

Erg? Minder pijn is toch juist fijn?

Nee. Want zo leren we er nooit mee om gaan. Pijn is geen vijand, maar een vriend die ons leert groeien, leert kiezen. Het is maar pijn. En dat is soms gewoon de prijs die we moeten betalen voor een getraind lichaam, boze woorden inslikken, leren hoe je in een boom klimt, grenzen stellen.

Het dient ons niet om pijn uit de weg te gaan. We kunnen gewoon kijken of we de prijs wel of niet willen betalen (als we een keus hebben) en wat de gevolgen van onze keus zijn. Dat is krachtig, als je dat kan! Dan hou je de touwtjes  van je leven in handen. En mocht je geen keuze hebben, dan nóg kun je het als prijs zien die je betaald voor bewegen, leven, zelfstandigheid. Dat is niet makkelijk (dat weet ik uit ervaring) en kost bakken energie. Maar dan heb je tenminste een keus.

Laten we onze kinderen leren dat pijn erbij hoort en dat ze kunnen kiezen hoe ze er mee omgaan. Dan maar pijn!

Lees ook:

De zoon van columniste Daphne: “Ik ben toch geen echte man? Ik heb geen piemel, dus wie wil mij nou?”