Redactie Eten en Voeding 9 mrt 2020, 12:37

Leestijd: 4 minuten

Column Maria #5: mijn kleuter is ondervoed, komt het door rouw?

Maria Lee is de trotse moeder van de vierjarige tweeling Tom en Fien. Het leven met haar twee kinderen gaat niet altijd over rozen, vooral nu niet, want Tom is gestopt met eten en daardoor ondervoed. Haar verhaal kun je de komende weken volgen op J/M Ouders.

Storm op komst

De kinderen zijn uitgelaten, er is een storm opkomst! Ze dansen en zingen de kamer door. Ik bedenk me dat wij al een hele tijd in een storm leven. Ik verlang naar rust, alleen zal die rust nog wel even op zich laten wachten. Maar we boeken wel vooruitgang en inmiddels weegt Tom veertien kilo! Dat is een feestje waard!

Ik heb al mijn boeken uit de kast getrokken opzoek naar tips en kennis waardoor ik Tom kan laten eten. Ik heb het niet over volwaardige maaltijden maar over voedzame hapjes. De brownie van zoete aardappel sluit bijvoorbeeld goed aan bij de Chinese voedingsleer volgens de vijf elementen. Ik laat alle theorieën naast elkaar bestaan, ze vullen elkaar aan. Het maakt me niet uit, als het me maar inzicht geeft en me helpt om Tom beter te begrijpen.

Opa Nico

Vooralsnog eet Tom kleine beetjes en daar zijn we al zo blij mee. Zo kom ik erachter dat zolang Tom iets in z’n maag heeft, hij voedsel beter accepteert. Toch blijf ik me afvragen: waarom? Wat heeft gemaakt dat Tom niet meer wilde eten? Ik denk zelf dat het een combinatie is van factoren.  Zijn gevoeligheid, de rouw van opa Nico, voor het eerst naar school gaan, mijn vaders hartconditie en ziekenhuisopname, misschien een trauma van zijn geboortetijd? Ik blijf lezen en blijf zoeken. En dan opeens dient een gedeelte van het antwoord zich aan.

Die ochtend kruipt Tom bij me in bed dicht tegen me aan. Mijn partner en Fien zijn beneden het ontbijt aan het maken. Tom kijkt me indringend aan. ‘Mama, ik wou zo graag opa nog een laatste kusje geven.’ In zijn oogjes wellen tranen op.
‘Ja, lieverd ik begrijp het.’ Zeg ik met een brok in mijn keel.
‘En opa Jackie gaat misschien ook wel dood en dan ben ik helemaal alleen zonder opa.’ gaat Tom verder.
‘Opa Jackie is geopereerd en de dokters hebben opa daarmee geholpen. Het gaat nu goed met opa.’ Stel ik hem gerust.
‘Maar opa Nico ging ook naar het ziekenhuis en daarna ging hij dood, dus opa Jackie gaat ook dood’. Zegt Tom.
Inmiddels valt er een traan langs mijn wang, ik heb zo met hem te doen. Ik wou dat ik zijn gemis en verdriet kon dragen.
‘Weet je nog dat mama naar het ziekenhuis moest?’ vraag ik aan Tom. Hij knikt instemmend. ‘Ik moest daar ook een nachtje blijven en toen kwamen jullie mij ophalen. Ik leef nog steeds en ik ben niet dood, toch?’
‘Ja’ zegt Tom. ‘Jij bent hier bij mij, mama’.
‘Ja lieverd’ zeg ik terwijl ik hem knuffel.

Luchtpost

Dan krijg ik een idee om Tom opa Nico nog een laatste kusje te laten geven.
‘Zullen we een kusje met de storm meesturen voor opa Nico, naar de sterren en de hemel?’ vraag ik Tom.
Zijn waterige oogjes beginnen te glimmen, ‘Ja! kan dat?’
‘Zeker’ zeg ik. Dan vertel ik Tom over de speciale kusjesbriefjes die ik ooit in Tibet heb gekocht. ‘In een heel ver land dat ook wel het dak van de wereld wordt genoemd omdat het zo hoog ligt.’ Tom kijkt me vol overgave aan. ‘Die briefjes noemen ze ook wel paarden van de wind. Die brengen kusjes naar iedereen die bij de sterren en de hemel zijn.’
‘Ik wil een geel briefje mama, graafmachine geel!’ Tom ’s tranen zijn weg en hij kijkt me glunderend aan. Die middag sturen we kusjes naar de sterren en de hemel voor opa Nico.

De ballon

Wanneer ik twee dagen later beneden kom, roept Tom uitgelaten. ‘Mama kijk’. Hij wijst naar buiten. Ik ga bij hem staan en Fien staat er springend naast. ‘Een ballon’ roept ze. Tom kijkt met open mond, ‘Mama je moet het voor me pakken. Het is een kusje van opa Nico uit de hemel. Hij heeft er eentje met de wind meegestuurd.’ Zegt hij opgewekt. ‘Je hebt gelijk Tom’ zeg ik terwijl ik naar buiten loop. Ik haal de zwarte ballon los. Het touwtje zit verwikkeld in een plant. Als ik binnen ben pakt Tom de ballon van me aan. Trots bekijkt hij de ballon van boven tot onder, ‘Mama hij zweeft en hij is helemaal voor mij hier gekomen’. Ik heb een brok in mijn keel, wat een mooie gedachte. En dat voor een vierjarige! Tom hangt de ballon aan de kast. ‘Zo.’ Zegt hij, ‘Nu wil ik yoghurt, mijn buikje heeft honger’.  En mijn hart maakt een sprongetje.

Lees ook:

• #4 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, maar we gaan bakken
• #3 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, en we zijn wanhopig
• #2 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed, en er blijft niet veel van hem over
• #1 Column Maria: mijn kleuter is ondervoed en gestopt met eten