Redactie Eten en Voeding 5 feb 2020, 08:28

Leestijd: 4 minuten

Column Maria #3: mijn kleuter is ondervoed, en we zijn wanhopig

Maria Lee is de trotse moeder van de vierjarige tweeling Tom en Fien. Het leven met haar twee kinderen gaat niet altijd over rozen, vooral nu niet, want Tom is gestopt met eten en daardoor ondervoed. Haar verhaal kun je de komende weken volgen op J/M Ouders.

Wanhopig

‘Je bent te lief en te geduldig’. Bijt mijn man mij toe. We zitten aan tafel met ieder een dampend bord eten voor ons. De kinderen kijken van mijn man naar mij. Het is net alsof ze een tenniswedstrijd kijken. Ik kijk naar hun witte gezichtjes en zie de vermoeidheid.

Mijn man gaat verder, ‘ze moeten gewoon eten’. Zegt hij met een wild gebaar. Sinds een week heeft Fien besloten solidair te zijn aan haar broer. Ze weigert ook ‘avond te eten’, zoals ze dat zo mooi zegt. We hebben van alles geprobeerd, maar mevrouw weigert. Het is een strijd die niet te winnen valt. ‘Gewoon?’ Zeg ik verbaast. Ik moet er bijna om lachen. ‘In dit huis lijkt niets meer gewoon’. Mopper ik.

‘Mama, ik ben moe.’ Zegt Tom. Voordat ik iets kan zeggen reageert mijn man al. ‘Dan moet je eten, Tom!’ Roept hij.
Ik val hem in de rede. ‘Dit is niet de manier’ zeg ik. ‘Maar wat is dan dé manier?’ roept mijn man wanhopig.
‘Volgens mij is er in ieder geval nog nooit iemand gaan eten, van het geschreeuw dat je moet eten’ zeg ik sussend. Ik weet dat het pure onmacht is wat we allebei voelen. Al dagen kook ik voor ons tweetjes. De diepvries zit inmiddels vol met ‘leftovers’, de afwasmachine blijft leeg en wij worden steeds gefrustreerder.

Niet lichamelijk

Wat maakt dat Tom niet wil eten? Het is een vraag die continu in mijn hoofd rondzingt. Uit het bloedonderzoek is niets bijzonders gekomen. Ja, dat zijn vitamine D boven de norm uitkomt. Verder geen glutenallergie, lactose intolerantie of ziektes.
Enerzijds is het een opluchting maar anderzijds zijn we geen stap verder. De kinderarts heeft gevraagd of we vanaf nu Tom elke week willen wegen tot we weer bij haar een afspraak hebben.

Ik vroeg wat we moesten doen als hij nog verder afvalt. ’Blijf hem gewoon voedsel aanbieden en laat hem goed drinken’. zei ze. Weer dat woordje gewoon, ik kan het niet meer horen. Net als de goedbedoelde adviezen, geef hem “gewoon” pannenkoeken, maak “gewoon” wat hij lekker vindt of wacht “gewoon” tot hij honger krijgt. Of nog zo’n leuke: ‘Het is “gewoon” een vraag om aandacht.

Ik geloof niet dat een kind van vier aandacht vraagt door te stoppen met eten. Een kind stopt met eten omdat het om een of andere reden niet lukt om te eten. En ja, ik denk steeds vaker dat het psychisch is. Hij is gevoelig, reageert heel primair op situaties waarvan hij niet weet hoe hij ermee kan omgaan.

Gevoelig kind

Tom is ons ‘anders’ kind zeg ik weleens. Tom voelt de emoties van mensen aan, hij klampte laatst nog iemand aan in de supermarkt. ‘Het komt wel goed’, hoorde ik hem tegen een vreemde meneer zeggen. Met tranen in zijn ogen vertelt de man dat zijn moeder net overleden is. ‘Hoe weet hij dat?’ Vraagt de vreemde man aan mij. ‘Hij voelt het verdriet.’ Zeg ik terwijl ik Tom weer bij me trek.

De gevoeligheid van Tom zou misschien weleens de reden kunnen zijn dat hij gestopt is met eten. Het enige waar kinderen zelf controle over hebben is slapen en eten. Voor de rest wordt alles voor ze bepaald. Ik roer in gedachten door mijn bord eten.

‘Willen jullie dan een boterham’, vraagt mijn man dan aan Fien en Tom. Zijn stem klinkt niet meer scherp en hard. Fien knikt, ‘met vlokken’, zegt met een tevreden gezicht. Mijn man kijkt vragend naar mij en ik knik toestemmend. Tja we moeten nu blij zijn dát er gegeten wordt. Tom schudt zijn hoofd, ‘mijn buikje zegt dat het niets wil’. Zegt hij zuchtend. We kijken elkaar moedeloos aan. Wat kunnen we hiermee?

De namen in deze column zijn gefingeerd i.v.m. privacy.

Lees ook:

• Column Maria #2: mijn kleuter is ondervoed, en er blijft niet veel van hem over
• Column Maria #1: mijn kleuter is ondervoed en gestopt met eten
• Kind met ondergewicht? 11 vragen en antwoorden