Redactie Scheiden 19 jun 2018, 14:13

Leestijd: 2 minuten

Co-ouderschap: bellen met de andere ouder

Ik kan me voorstellen dat het voor je vriendin best moeilijk is om het verschil in enthousiasme van haar dochter aan de telefoon te bemerken.
Realiseer je dat co-ouderschap voor (jonge) kinderen best lastig is. In de eerste jaren is het zoeken naar de vorm, ook voor een kind. Indien het contact tussen de ouders goed is en er weinig strijd is, gaat het meestal na verloop van tijd makkelijker.
Maar als het kind merkt dat er nog onenigheid is tussen ouders, dat het ruzies voelt of meemaakt of dat door (een van) beide kanten gepraat wordt over de mindere kanten van de ander, kan het kind in een loyaliteitsconflict komen.
Dit uit zich op verschillende manieren. Het zou ook kunnen dat het meisje bij haar moeder het gevoel heeft dat ze open en blij mag zijn tegen haar vader, maar bij hem niet zeker weet of hij het goed vindt als ze opgewekt is tegen haar moeder.
Of als haar vader geen nieuwe vriendin heeft, vindt ze het misschien zielig dat hij alleen is. Daarom vertelt ze hem veel en haar moeder minder, want in haar ogen heeft haar moeder alweer iemand bij wie ze terecht kan.
Het blijft gissen, maar het is goed om te kijken wat erachter zit,  zodat je dat uit de wereld kan helpen.  

Ik lees niet in je vraag of je vriendin veel moeite heeft met hoe het nu gaat en hoe ze daarmee omgaat. Ik vind een aantal dingen:

• Ze moet haar dochter niet laten merken dat ze het niet leuk vindt. Zo legt ze er de nadruk op en geeft het te veel lading. 
• Een kind doet dit soort zaken soms volkomen onbewust. Ouders moeten zich niet beledigd voelen! De dochter zal niet expres minder aan haar moeder vertellen. Vooral omdat de band tussen dochter en moeder goed is. 
• Ze kan het (indien mogelijk) eens bespreken met haar ex. Bespreek hoe het nu gaat, wat erachter kan zitten, hoe hun dochtertje voor en na het telefoneren bij hem is enz. Zo kunnen ze samen kijken wat er mee speelt of afspraken maken over de vorm en manier van het bellen. 
• Ze moet haar dochtertje blijven stimuleren om dingen te vertellen en aangeven dat het niet erg is als ze minder vertelt. Push haar niet.
• Beloon’ de momenten dat het meisje wel wat vertelt. ‘Goh wat leuk dat je dat vertelt’. En vraag door, toon belangstelling.

Allerbelangrijkste is misschien om het niet te groot te maken als er geen echte redenen voor gevonden worden. Waarschijnlijk verandert het vanzelf weer als je bovenstaande adviezen in acht neemt en het even de tijd geeft.