Laurien Bleeker Ouderschap 1 okt 2023, 11:18

Leestijd: 5 minuten

Carrière en ouderschap is moeilijk te combineren: ‘Je moet altijd concessies doen’

Regelmatig legt J/M Ouders een stelling voor aan ouders of experts en laten we voor- en tegenstanders hierover aan het woord. De stelling van deze week luidt: carrière maken en het ouderschap is moeilijk te combineren. We vroegen een aantal ouders om hun mening over dit onderwerp.

De maatschappij vraagt ons, moeders, om te werken en te zorgen voor de kinderen. Werk je minder (om te kunnen zorgen voor je kinderen) dan is dat niet ambitieus en zul je geen carrière maken. Als je veel werkt, wordt je regelmatig gevraagd hoe je dat dan doet met de kinderen. Werk je niet, dan is dat gek of lui. Financieel gezien moeten de meeste van ons wel werken, maar de schuldgevoelens tegenover de kinderen komen al snel om de hoek kijken. Is het überhaupt mogelijk om te voldoen aan de eisen die de maatschappij stelt? Is het mogelijk om carrière te maken in combinatie met het ouderschap?

Stelling: carrière maken en het ouderschap is moeilijk te combineren

Deze werkende moeders geven aan of ze het wel of niet eens zijn met de stelling over carrière maken en het ouderschap.

Je moet altijd concessies doen

Daphne, eigenaar van Ilmaha, moeder van twee kinderen en zwanger van de derde: “Eens, het is heel moeilijk. Je moet eigenlijk altijd op een van de twee vlakken consessies doen. Op mijn werkdagen ben ik niet bezig met de kinderen, maar op mijn mamadagen ben ik niet bezig met werk. Het is dan ook niet onmogelijk, als je de juiste balans maar weet te vinden en weet dat je altijd op een vlak iets inlevert.”

Net promotie gemaakt, toen eruit gewerkt

Debbie, moeder van drie: “Eens, dat heb ik zelf ervaren. Ik had net promotie gemaakt, maar werd er toch uitgewerkt om economische redenen. Op dat moment was ik ziek en zwanger. Ze waren enorm tevreden over mijn werk, maar het werd niet onder stoelen of banken geschoven dat mijn zwangerschap niet gewenst was. Twee weken voor mijn uitgerekende datum werd mijn contract niet meer verlengd. Erg jammer.”

Het constante schuldgevoel…

Lara, PR manager bij een groot bedrijf en moeder: “Dit klopt, vind ik. Mijn brein werkt niet meer zoals het voorheen werkte, ben minder snel en minder georganiseerd en ik vergeet héél veel woorden (en kom dus minder slim over…) Waar ik vroeger vol op werk kon focussen moet ik het nu verdelen. Dat verdelen van de tijd.. my god… Waar ik vroeger nog even door kon werken, kan dat nu niet meer. Daarbij ben ik ook gewoon vermoeider. Ik heb nu een kindje en wil misschien een tweede, maar vind dat écht heel lastig omdat mijn carrière dan weer vijf tot zes maanden stil ligt en dat voelt heel naar.

Bovendien is mijn werkgever niet zo gevoelig voor het moederschap en biedt niets extra’s. Ik ben ook weer teruggegaan naar fulltime werken omdat ik het anders niet red (al mijn werkzaamheden) plus dan zou ik 20% van m’n salaris inleveren voor niks (want werk diezelfde uren toch wel).

Dan is er nog het constante schuldgevoel dat ik mijn kind te weinig zie. Ik heb nog heel veel mazzel dat wij twee dagen opvang hebben en drie dagen opa’s en oma’s waardoor er wel financiële stress is, maar minder dan wanneer hij vaker naar de opvang zou moeten, maar alsnog is ook dat een soort van stress wat het moeilijker maakt om werken en opvoeden te combineren.”

Als je een vangnet hebt, kan het beide

Laura: “Oneens, maar alleen als je een village hebt om op terug te vallen. Wij werken thuis beide fulltime en maken carrière, maar dat kan alleen omdat wij een ontzettend goed vangnet hebben. Daardoor worden de opvoedtaken van ons overgenomen als wij er niet zijn. We hebben een soort ‘oppasoma’ die bij ons inwoont en zij is er altijd voor de kindjes. Dan hebben we ook nog opa en oma waar ze kunnen logeren en die met ze gaan zwemmen bijvoorbeeld. Dat is ook voor ons nodig, want als je beide veel werkt kun je niet ook nog de voorraadkast of de kledingmaten van de kinderen goed in de gaten houden.

Alle ballen hooghouden lukt niet, dus we besteden er een paar uit. Niets fijner dan thuiskomen en oma die zegt dat ze een nieuwe broek gekocht heeft voor een van de kinderen, omdat de oude wel erg kort werd. Natuurlijk offer je ook wat op. Vrienden weten dat afspreken op doordeweekse avonden voor ons een no-go is, omdat we dan de kinderen naar bed brengen. De weekenden spreken we alleen af wanneer de kinderen op bed liggen.”

Bewust vijf dagen naar de BSO

Rima, alleenstaand en fulltime werkende moeder (strategisch adviseur Recruitment bij Yacht) van twee: “Oneens. Tenminste, maatschappelijk wordt het ons moeilijk gemaakt, maar binnen ons gezin is dat het niet. Ik breng mijn kinderen bewust vijf dagen naar de buitenschoolse opvang, omdat die regelmaat en structuur goed bij ons past, maar ik word ook hier financieel benadeeld. Zo betaal ik de volle pond, ook voor de weken dat we op vakantie zijn en ze niet gebruikmaken van de opvang. Die dagen mag ik ruilen, maar met een fulltime baan en vijf dagen opvang, is er niet veel te ruilen… Vorig jaar heb ik een prachtige salarisverhoging gehad, maar ging ik er netto op achteruit doordat ik gekort werd op toeslagen. Nu kan ik gelukkig vooruit kijken en is het beter voor mijn pensioen, maar het doet wel pijn in je portemonnee. Dit zijn lastige dingen in het moederschap én het hebben van een carrière.”

Je kind eigen keuzes geven in de opvoeding? ‘Nee, kinderen kunnen de gevolgen niet overzien’