Brenda Schaaper Columns 15 nov 2022, 14:19

Leestijd: 4 minuten

Columnist Brenda: ‘De combinatie van een autistische brein en vele toetsen, valt niet mee’

“Zo de eerste toetsweek zit er weer op! Mijn kind is er bekaf van. Moe, omdat de dagen van de toetsweek anders zijn dan alle andere schooldagen. Dus er wordt gesleuteld aan de al bekende structuur. Met andere tijden en andere lokalen. Moe, omdat er in de weekenden opeens hele dagen geleerd en zoveel gepland moest worden en ook de theaterles ging gewoon door. Het was duidelijk een beetje veel allemaal.

Dat zorgde ervoor dat mijn kind op de eerste weer normale schooldag in slaap viel. Met hun hoofd op hun handen. Onbegrijpelijk dat je in die stand een half uur kan slapen. Het was tijdens het huiswerk maken dat meteen weer veel was. Havo 4 is pittig. Ik kreeg dit bijzondere slaapverhaal te horen tijdens het avondeten. Het was mij sowieso al opgevallen dat het kind niet heel erg fris meer uit hun ogen keek en ook stront chagrijnig was.

Focus op positieve dingen

Er kwam geen zinnig woord uit en aangezien we die avond maar met z’n tweeën aan tafel zaten, werd het er niet gezelliger op. Ik miste de luchtigheid van mijn vriend die dit soort situaties altijd weet te redden met een grap, waardoor de sfeer aan tafel omslaat naar de goede kant. Maar vriend lief zat in België en ik deed een verwoede poging om het avond eten nog gezellig te maken. Wat al best lastig kan zijn aangezien het ook een puber is.

In het verleden hielden we vaak een moment waarop we drie positieve dingen aan elkaar vertelden. Dat kunnen hele simpele dingen zijn zoals: ik heb geen regen op mijn kop gehad met fietsen, ik heb hard om een grap gelachen, of deze gehaktbal smaakt wel heel lekker. Door de antwoorden hoor je dingen die je anders niet hoort en kan er een gesprek ontstaan én je houdt je focus op positieve dingen. Maar helaas kon ook dit spelletje ons dit keer niet redden.

Helpen met planning

Cédé was te moe en ik liet het. Het was de combinatie van een autistische brein, vele toetsen en de directe omschakeling naar de gewone schooldagen met een bak huiswerk. Mijn kind had behoefte aan een rust moment. Hun hoofd liep over en hun brein maakte overuren. En ik begreep het. Ik heb geen idee hoe een overprikkeling voelt, maar ik ken mijn kind inmiddels lang genoeg om te snappen hoe het ongeveer werkt in hun brein.

Zo help ik Cédé altijd met een planning. Ik werk daarin heel precies uit wat er geleerd moet worden en hoe vaak iets herhaald moet worden. Als ik eerlijk ben, doe ik maar wat, want ik ben zelf helemaal niet zo gestructureerd en moet echt mijn best doen. Structuur is voor iedereen best fijn, maar vooral voor iemand met autisme. Voor een chaotisch type als ik doe ik het best redelijk, vind ik zelf, maar als ik zelf ook moe ben dan ga ik nat.

Misverstanden

Dan maak of zeg ik dingen onduidelijk waardoor er misverstanden ontstaan. Mijn kind neemt alles vrij letterlijk. Dus als ik zeg: ‘Vanavond heb je niks’, dan bedoel ik soms geen dans- of theaterles, dus niet dat je ook niets aan toetsen hoeft te doen. Maar dat denkt mijn kind dan wel en nee, dit is geen puber truc, want mijn kind is dan echt een beetje (laten we het niet overdrijven) ontdaan van het misverstand. Overigens leren we allebei wel van dit soort situaties. Ook mijn kind, dus daar houd ik mij dan maar aan vast.

Nog een leerpuntje is, dat het misschien niet altijd handig is als ik mijn kind tijdens een toetsweek naar theaterles laat gaan. Cédé zit tegenwoordig in een productiegroep waar zelfstandigheid en zelfstudie belangrijk zijn. Dus er wordt tijdens de les niet in detail uitgelegd hoe je een bepaald liedje moet zingen. Dat ga je maar in je eigen tijd uitzoeken.

Paniek

En daar ging het mis. Ik kreeg na de les een gefrustreerd kind terug. De uitleg ging te snel en Cédé was het kwijt en wilde ook niet meer meedoen, want extra oefenen ging nu niet lukken. Reden voor paniek in het hoofd van mijn kind. Gelukkig heb ik dat snel weten te terug te brengen naar een overzichtelijk schema waarin ook nog geoefend kon worden.

Inmiddels zie ik dit niet meer als een belasting, omdat het mij steeds makkelijker afgaat en het zoveel rust brengt. Met als resultaat dat mijn kind de week erop het liedje goed zong en zelfs een compliment mocht ontvangen. Dan ben ik zo blij als moeder als ik zie dat mijn kind weer straalt van zelfvertrouwen. Die leert daar ook van en daar doe je het voor.

Zo blijven we van elkaar leren en dat is goed. Uiteindelijk overleef je het wel en komt er rust.”

Brenda Schaaper

Brenda Schaaper is columnist voor J/M Ouders en moeder van Devin (15). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (17, 19). In haar columns schrijft Brenda openhartig over alles waar ze tegenaan loopt als moeder van een non-binair kind. Iedere twee weken kun je een nieuwe column van haar lezen op J/M Ouders.

Columnist Brenda: ‘Een kerk met een lesbische koster? Het moest zo zijn’