wpk-admin Persoonlijke verhalen 30 aug 2021, 15:58

Leestijd: 5 minuten

Brenda: “Je moet het natuurlijk even aankijken, maar..”

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 27 – even wennen

De eerste schoolweek zit er bij ons weer op. Toch altijd weer even spannend. Ik zie op de socials foto’s voorbij komen van kinderen die voor het eerst naar de middelbare school gaan. Of naar een Hbo opleiding. Nieuwe fases brengen altijd spanning met zich mee. Voor kinderen en voor hun ouders.

Met een kind als Devin blijft het ook altijd spannend. Hij blijft tot zijn grote vreugde dan weliswaar op dezelfde school dit jaar, maar het is altijd even afwachten in welke klas hij terecht komt. Of hij het kan vinden met de kinderen, want dat is geen standaard gegeven. Mijn kind is geen go with the flow kind dat snel opgaat in de massa. Dat hij even anders is, vind ik de meeste tijd erg leuk, maar op dit soort momenten knijp ik hem wel een beetje. Er hoeft maar 1 pester in de klas te zitten en het wordt weer een a-relaxt jaar. Nu heb ik ook wel een beetje angst hiervoor moet ik eerlijk toegeven. Iets met oude pijnen en slechte herinneringen. Mijn kind is tot mijn grote verdriet zo vaak gepest op andere scholen dat er maar iets hoeft te gebeuren en ik voel de littekens weer een beetje open scheuren. Ik weet ook niet of dat ooit helemaal zal weggaan die pijn en angst. En dat hoeft ook niet. Het hoort bij ons. Ik zal mij echter niet hierdoor laten leiden en vertrouw op de school die fantastisch is qua pestbeleid.

En dus liet ik hem vrolijk zijn boeken ophalen. Hij keek er enorm naar uit om iedereen weer te zien en bleef na het boeken ophalen ook nog een tijdje op school hangen. Toen hij thuis kwam, was hij moe van de sociale contacten. En dat snap ik wel als je de hele zomer op je bed hebt liggen cocoonen. Door Corona zijn de sociale contacten sowieso anders geworden en in begin moest ook ik weer even wennen aan al het live contact. Dan was ik er soms ook helemaal moe van. Nu gaan de evenementen (helaas) nog niet door, maar ik denk dat ik kapot ben na zo’n dagje festivallen. Al die indrukken en gesprekken. Je moet er weer een soort van in komen.

Maar goed hij had zijn boeken opgehaald en het was leuk. Er zaten erg veel meiden in zijn klas en de jongetjes die hem niet zo lagen, zaten in een andere klas. Nu heb ik mijn kind heus wel verteld dat er altijd kinderen zijn die je niet liggen. En er hoeft er maar eentje te zijn waar je het goed mee kan vinden en waar je naast kan zitten. Dat is genoeg. Uiteraard geldt dit ook voor de kinderen bij hem in de klas. Mijn kind kan van de zenuwen nogal overweldigend zijn. Dat je denkt wat is dit? Ik weet dat hij dan gespannen is en uit nervositeit druk gaat doen. Maar het schrikt sommige kinderen wel af. Later komt het dan weer goed hoor, maar het zou fijner zijn als hij andere kinderen meteen de kans geeft om hem aardig te vinden. Dat gun ik hem zo. En door de wekelijkse therapie gaat het al veel beter.

Het was goed gegaan. Alhoewel, hij was wel een beetje bang dat er veel straight meisjes in zijn klas zaten. Ik zei dat dit nu eenmaal de wereld is. Er zijn meer heteroseksuelen dan mensen die zich thuis voelen bij de LGBTQ. Mijn kind werd meteen kwaad. Dit was onzin en was helemaal niet zo. Ik moest uitkijken dat we niet meteen ruzie kregen. Toen we de volgende dag rustig in de auto zaten, kwamen we erachter dat we elkaar verkeerd hadden begrepen. Het gesprek kwam op gang doordat de meisjes toch eigenlijk geen straight meisjes bleken te zijn en gewoon aardig waren. Toen vroeg ik mij af wat hij onder de definitie straight verstond. Een goede vraag bleek, want daar rustte ons misverstand op. Straight meisjes zijn volgens Devin populaire meisjes met grote bekken, die stoer doen en anderen belachelijk maken. Niet erg gunstig dus. Maar Devin had het nog even aangekeken en hij had het mis. Ze waren allemaal aardig en dus was er geen probleem met de klas. Zo zie je maar weer dat je het altijd even moet aankijken en dat een eerste indruk soms niet klopt. Zeker niet als je ergens een beetje bang voor bent.

Dag 2 kwam hij spierwit thuis. Het was een lange dag geweest (tot 16:00 uur) en alle prikkels vielen niet mee. Mijn kind is namelijk nogal gevoelig en hij had zijn hoofd niet rustig gekregen. Want er werd behoorlijk gekwebbeld in de klas en Devin is het enige kind dat het lekker rustig wil hebben. Dat is beter voor zijn hoofd. Maar ja zo zijn kinderen niet van zijn leeftijd. En dus is hij ook hierin een beetje anders.

Logisch dus dat het niet kon uitblijven. De eerste time-out was een feit.

Volgende week meer hierover.

Ps: iedere zondag (dit keer maandag) lees je hier het volgende deel van “de Week van Moeder enzo”.