Sophie Nortier Persoonlijke verhalen 24 jan 2021, 08:21

Leestijd: 3 minuten

Brenda: ‘In zijn kamer zie ik een bureau dat bezaaid ligt met make-up’

Columniste Brenda (51) is moeder van zoon Yens (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar zoon Yens die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

Column: Als je haar maar goed zit

‘“Mam, ik ga even naar de DA (drogisterij) om daar rond te kijken”. Oh ga je iets kopen dan? “Nee gewoon even kijken” (natuurlijk). Als ik hem even later weer op zijn kamer aantref, zie ik een bureau dat bezaaid ligt met make-up. Hij blijkt toch het een en ander gekocht te hebben (verrassend).

Een paar kwasten en een concealer van een duur merk (hij is nog niet heel prijsbewust). Daarna legt hij mij professioneel uit dat zijn oogschaduw dankzij deze concealer beter blijft zitten.

Ik moet zeggen, hij krijgt er wel een strak snoetje van. Misschien is het ook iets voor z’n moeder (laat het woord misschien maar weg). De oogschaduw die hij er zorgvuldig opbrengt, is vrij heftig. Je zou kunnen zeggen dat ik daar beslist niet van zou opknappen.

Inmiddels ben ik wel gewend aan zijn nagellak en zijn hakken waar hij vandaag de hele dag op loopt. En het feit dat hij rustig ook op de dames afdeling shopt, doet mij niets meer. En ondanks dat ik weet dat jongens ook make-up kunnen dragen en dat dit door diverse tv-programma’s steeds normaler wordt, vraag ik hem toch of hij een meisje wil worden.

Maar het antwoord is duidelijk. Hij wordt geen meisje en ook geen Drag Queen. Ik ben super ruimdenkend, maar ook ik moet soms nog even wennen aan alle fases (voor zover dit een fase is, geen idee). En ja dit zegt meer iets over mij.

Na zijn gezicht is zijn inmiddels weer lange haar aan de beurt. “Mag ik zo ook nog even je krultang lenen?”

Voordat ik de kamer verlaat, leg ik hem voor de vorm nog even uit hoe de krultang werkt (onnodig natuurlijk). Uiteindelijk komt ‘ie supervrolijk naar beneden en laat hij zijn gekrulde haar zien. Of ik de achterkant nog even voor hem wil doen, want dat was toch wel lastig. En voor mij overigens ook.

De krultang wordt door allerlei mensen in dit huis geleend die er de meest fantastische krullen mee maken en de eigenaar zelf kan er vrij weinig van. Heel jammer.

Uiteraard heb ik gevraagd of ik een foto van hem mocht maken. Maar het enige dat ik mocht was zijn kamer verlaten. Duidelijke pubertaal, ik ken mijn plek. Daarna ging hij rustig kranten lopen. Zonder make-up (want dat vond hij toch ook niet zo goed gelukt) maar met krullen.

Helaas is het donker en zal niemand er wat van zien, maar dat deert hem niks. Als hij na anderhalf uur (pittig wijkje) terugkomt zijn de krullen iets uitgezakt. Het staat hem eigenlijk verdomde goed die slag in zijn normaal super stijl Chinese haar. En dat vind hij zelf ook. Voor de zekerheid sprayen we er nog wat haarlak in voor het slapen gaan. Alles voor de haarcoupe.

Vanmorgen trof ik hem heel vrolijk in zijn bed aan. “Weet je mam, ik ging naar de wc en toen keek ik in de spiegel en zag ik mijn haren en ik dacht I look stunning”. Ik werd er blij van. Want als jij gelukkig bent mijn lieve kind, dan ben ik het ook.’

Dit artikel verscheen eerder op Famme.nl.

Meer lezen van Brenda?

• Brenda: ‘Hij zei het plompverloren “Mam, ik moet je wat vertellen. Ik val op jongens.”’
• Zoon van columniste Brenda ging, na jaren gepest te zijn, naar een nieuwe school: ‘De klas had hem positief verrast’
• Brenda’s adoptieverhaal #2: ‘Nadat er weer een half uur verstreken is, zakt de moed ons in de schoenen. Waar is Yens?’