Lisa van den Akker Columns 23 feb 2023, 14:16

Leestijd: 6 minuten

Brenda: ‘Ik heb ook heel lang gehoopt dat het over zou waaien’

“Wat een vreselijke berichten las ik weer over onze camping voor gay jongeren en hun ouders, nadat ik mijn verhaal weer in de media had verteld. Vertel mij nou wat je beweegt om zo’n onaardige reactie achter te laten als je iets niet begrijpt of onzin vindt? Ik snap er echt helemaal niks van en heb zelf nooit de behoefte gehad om iemand op de socials uit te lachen of te bespotten. Wat is hier leuk aan? Heb je enig idee wat dit met ons doet?

Misschien lees je dit nu en denk je bij jezelf: dit heb ik ook nog nooit gedaan. Of misschien betrap je jezelf erop het ook wel eens te doen. Voor deze laatste mensen geen veroordeling, maar een inzicht wat dit met de ander doet. En de ander ben ik in dit geval. Een moeder van een ontzettend lief kind dat een gender zoektocht is begonnen en denkt non-binair te zijn. Een kind dat een tijdlang heel erg depressief is geweest en nu blij is dat ze ergens bij horen.

Non-binair

Ik heb ooit moeten opzoeken wat non-binair betekent. Voordat Raven van Dorst als non-binair uit de kast kwam, had ik er nog nooit van gehoord. Ik heb het gegoogled en aan mijn kind gevraagd wat het is. En toen ik de betekenis hoorde (ik voel mij niet mannelijk en ook niet vrouwelijk) begreep ik het. Cédé heeft een vaak mannelijke kledingkeuze en lichaamsbouw en naast hun lange haren en nagels ook vele vrouwelijke trekjes. Dus ja, mijn kind zit er, als ik het gewoon sec bekijk, precies tussenin.

Voordat je over alle hokjes en alle letters in de LGBTIQ+ alfabet gaat beginnen, het zijn er inderdaad erg veel. En het is jammer dat je jezelf een label toebedeelt. Maar dat is met alles. Ik schrijf ook vaak dat mijn kind autisme heeft en ook dat is een label. Ik kan ook schrijven dat Cédé anders is. Daarmee zeg ik namelijk ook het een en ander. Maar wat is dan anders? Het gekke is dat wij (ook ik) iemand juist een label geven om het te kunnen begrijpen. Ook die jongeren doen dit om ergens bij te kunnen horen. In je pubertijd ben je toch op zoek naar jezelf en kijk je welke groep het beste bij je past. Dat kan zijn op basis van interesses, uiterlijk of in dit geval genderidentiteit. Dat is voor deze LHBT jongeren niet anders dan het is voor jouw kind.

Stuk makkelijker

Ik heb ook heel lang gehoopt dat het over zou waaien. Dat zou het namelijk een stuk makkelijker maken en dan hoefde ik het ook niet constant uit te leggen. Maar het waait niet over en mijn hoop is eigenlijk ook niet eerlijk van mij. Ik neem hiermee mijn kind niet serieus en laat hiermee eigenlijk alleen maar zien dat IK het niet aan kan en IK bang ben voor kritiek. Mijn kind heeft daar zelf geen last van. Die blijft ten slotte bij zichzelf. Dus wie zijn probleem is het dan? Van die non-binaire (of trans of….) kinderen/jongeren of dat van ons? Ik denk dat jij en ik het antwoord wel weten.

Inmiddels ben ik dit stadium allang voorbij en vind ik het allemaal prima. Ik kijk zelfs uit naar alles wat nog komen gaat, want het blijft een zoektocht. Ik ben er helemaal aan gewend. Natuurlijk heb ik ook extra mijn best gedaan om de situatie te accepteren, want we hebben het over mijn kind. Als moeder (en ook als vader) wil je namelijk maar 1 ding en dat is dat je kind gelukkig is. Niks meer niks minder. Als het goed met mijn kind gaat, gaat het ook goed met mij. Dus wat doe je dan? Je probeert je in het leven van je kind te verdiepen en over dingen heen te stappen die je in eerste instantie lastig vindt. Overigens zeg ik daarmee niet dat je het niet lastig mag vinden. Dat zou te simpel zijn. Maar op een gegeven moment moet je wel het gat dichten tussen jou en je kind als je wilt dat de relatie goed blijft. Dan zal je toch een stap moeten zetten en die heb ik dus gezet. En daar heb ik geen moment spijt van gehad.

Gelijkgestemden ontmoeten

We zijn nu samen sterk als er weer een bak ellende over ons heen valt op de socials als we weer eens een positief verhaal hebben verteld over onze camping. Die camping is ontstaan, omdat jongeren zoals mijn eigen kind een plek moeten hebben waar ze veilig op zoek kunnen gaan naar hun genderidentiteit. En nee, dit kan vaak niet in de huidige maatschappij die snoei hard is. Die overal wat van vindt. Deze kinderen ondervinden elke dag (ja elke dag!) weerstand. Ze worden uitgelachen, bekritiseerd, buitengesloten of gepest. Omdat ze anders zijn en dit niet altijd begrepen wordt. Zeker niet als je 16 jaar bent. Heel veel jongeren zijn ook depressief. Want het doet wat met jouw eigenwaarde als je altijd afgewezen wordt. En dan is het dus heel fijn als je even een week kan ontspannen en weer wat zelfvertrouwen kan opbouwen. Dat je gelijkgestemden ontmoet en weet dat je goed genoeg bent.

Het is voor iedereen namelijk fijn om gelijkgestemden te ontmoeten. Dat is voor jongeren die van voetbal of van paarden houden niet anders. Die vinden het ook leuk op een voetbal- of ponykamp. Even een week lang herkenning en zien dat er mensen zijn zoals jij en realiseren dat je niet anders bent. Dat je daarna, zoals in ons geval, weer terug moet naar die keiharde maatschappij is onvermijdelijk. Ook de terugval en de depressieve gevoelens komen dan weer terug. Maar met 1 verschil, het wordt nooit meer zo erg als daarvoor. Er is een zaadje gepland en je weet nu dat er meer zijn zoals jij. En dat maakt dat je het leven iets beter aankan. Daarvoor doen we het!

Begrip

Nu je dit weet (en hopelijk dit hele verhaal uitgelezen hebt) hoop ik dat je dit in je achterhoofd houdt als je ons wilt bekritiseren. Je hoeft niet overal iets van te vinden of het te begrijpen. Weet gewoon dat ik net als jij een moeder ben, die haar stinkende best doet om haar kind gelukkig te zien. En dat is al een hele opgave! Dus die hatelijke reacties, die mij ook raken, kan ik er dan niet bij hebben.

Ik hoop op je begrip. Dankjewel!”

Brenda Schaaper

Brenda Schaaper is columnist voor J/M Ouders en moeder van Cédé (16). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (18, 20). In haar columns schrijft Brenda openhartig over alles waar ze tegenaan loopt als moeder van een non-binair kind. Iedere twee weken kun je een nieuwe column van haar lezen op J/M Ouders.

Brenda: ‘Mijn kind is altijd een lief en behulpzaam kind geweest’