Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 21 feb 2023, 14:37

Leestijd: 6 minuten

Melissa (35): ‘Ik ben binnen vijf jaar twee keer weduwe geworden’

Rouw en verdriet. Dat zijn de twee woorden die de laatste vijf jaar centraal staan in het leven van Melissa. “Eén keer weduwe worden is al erg, maar twee keer weduwe worden binnen een aantal jaar? Ik kan het nog steeds niet bevatten. Ik was net weer een beetje opgekrabbeld en had eindelijk weer geluk in mijn leven gevonden.”

“Mijn grote liefde Rob leerde ik tijdens mijn bijbaantje kennen. Naast mijn studie werkte ik in een tegelgroothandel waar hij tegels kwam halen. Hij kwam steeds vaker in de groothandel en ik merkte al snel dat hij negen van de tien keer zonder spullen vertrok. Achteraf vertelde hij aan mij dat hij gewoon even een praatje met me wilde maken. Na een tijdje trok hij zijn stoute schoenen aan en vroeg hij mij mee op een date. Al snel daarna waren we een stel.

Trouwen

Na mijn afstuderen vond ik binnen een paar maanden werk als leerkracht op een basisschool. Deze baan kwam goed uit, want net voor mijn afstuderen had Rob mij ten huwelijk gevraagd. Met mijn nieuwe baan kon ik eindelijk sparen voor onze bruiloft. Rob en ik wilden namelijk een groot feest geven voor al onze vrienden en familie. Het werd uiteindelijk een dag om nooit te vergeten: we reden met een koets met vier paarden door het dorp en gaven elkaar in een kasteel het ja-woord.

Gezin

Drie jaar na de trouwerij spraken we steeds vaker over kinderen. Ook hadden we het af en toe al over kindernamen. Voor ons was dit het teken om te proberen om zwanger te worden. Na vier maanden was ik zwanger. De zwangerschap was niet makkelijk, ik was negen maanden lang misselijk. Rob sleurde me er echt doorheen. Hij zorgde dat ik direct na het werk op de bank kon gaan liggen. Hij maakte eten, deed de was en maakte het hele huis schoon. Ik hoefde niets te doen. Wat waren we blij toen Rafael werd geboren.

Vlekje

Rafael was net een jaar oud toen Rob een gek vlekje op zijn been zag. Dat dit een agressieve vorm van huidkanker was hadden we nooit verwacht. Na veel onderzoeken hoorden we dat de kanker uitgezaaid was. Het was nog een kwestie van weken of maanden, zei de arts. Uiteindelijk is Rob vijf maanden later overleden. Hij overleed thuis omringd door Rafael, zijn ouders en mij. Ik wist niet wat ik met mezelf aan moest. Hoe kon ik leven zonder Rob? Hij was mijn alles. Gelukkig kreeg ik veel hulp van mijn en zijn familie. Elke dag als ik Rafael zag, zag ik Rob. Die twee leken ontzettend op elkaar. Voor Rafael moest ik sterk blijven en doorgaan. Ik wilde hem namelijk een goed leven geven.

Leuke man

Een jaar na het overlijden van Rob, kwam ik in de supermarkt iemand van vroeger tegen. We raakten aan de praat. Thijs was pas weer in ons dorp komen wonen en vroeg of ik het leuk vond een keer koffie te drinken en herinneringen van vroeger op te halen. Ook al had ik geen zin, ik besloot om toch te gaan. Ik moest immers af en toe het huis uit. Het was erg gezellig en we bleven daarna contact houden. Na een paar keer afspreken merkte ik dat ik weer af en toe kon lachen. Voor mij was dat het teken dat ik hem leuk begon te vinden.

Verliefd

Thijs gaf mij weer die sprankeling en een gevoel van geluk. Dat was iets wat ik lang niet had gevoeld. Ik wilde het niet toegeven, maar ik was hartstikke verliefd. Pas op Valentijnsdag, toen Thijs voor de deur stond met een bos met rozen, zeiden we tegen elkaar dat we meer wilden zijn dan alleen vrienden. Beetje bij beetje stelde ik Thijs en Rafael aan elkaar voor. We gingen dan bijvoorbeeld samen naar de speeltuin en Thijs was daar toevallig ook. Ook kwam Thijs af en toe eten. Het was leuk om te zien dat Rafael snel dol was op Thijs.

Op zijn knieën

Nadat we een jaar samen waren, ging Thijs voor mij op zijn knieën. Hij vertelde dat hij zijn leven met Rafael en mij wilde delen. Ik vond het ontzettend lief, maar het bracht ook allemaal herinneringen terug. Ik miste Rob nog iedere dag. Toch besloot ik om ja te zeggen. Ik wilde namelijk ook graag mijn leven met Thijs delen. Een halfjaar later hadden we een intieme bruiloft met onze ouders, zussen en Rafael. Ook de moeder en broer van Rob waren erbij. Zij waren ontzettend blij dat ik een nieuwe man had gevonden die ook goed was voor Rafael. We hadden een mooie dag, met lekker eten en dansten tot diep in de nacht. Het was een dag om nooit te vergeten.

Compleet

Thijs en ik hadden afgesproken om samen geen kinderen meer te krijgen. Ik zag het niet zitten om weer negen maanden lang misselijk te zijn. Het was dan ook even schrikken toen ik een paar maanden na de bruiloft zwanger bleek te zijn. We besloten het te houden. Weer was ik de hele zwangerschap misselijk, maar zowel Thijs als kleine Rafael waren ontzettend lief en behulpzaam. Wat had ik het toch getroffen met de lieve mannen in mijn leven. Na de geboorte van Robin, vernoemd naar mijn eerste man en vader van Rafael, waren we compleet. We genoten van leuke uitstapjes met ons gezin en waren erg gelukkig. Alles ging zo goed, dat het bijna eng was.

Auto-ongeluk

Op het moment dat Robin net anderhalf jaar oud was, zette Thijs hem bij het kinderdagverblijf af. Daarna zou hij doorrijden naar zijn werk 52 kilometer verderop. Achteraf hoorde ik dat het bij de oprit naar de snelweg helemaal misging. Hij werd bij het invoegen door een vrachtwagen geraakt. De auto van Thijs kwam uiteindelijk op z’n kop in de sloot terecht. Hij is in de ambulance naar het ziekenhuis overleden.

Twee keer weduwe

Het is met geen pen te beschrijven hoeveel pijn het deed, en doet, om ook Thijs te verliezen. Eén keer weduwe worden is al erg, maar twee keer weduwe worden binnen een kort tijdsbestek? Ik was net weer opgekrabbeld en had eindelijk weer geluk in mijn leven gevonden. Ook voor mijn twee kinderen was en is dit verlies verschrikkelijk. Ik doe keihard mijn best om ze een goed leven te geven, maar makkelijk is het zeker niet. Als mijn kinderen op bed liggen dan stort ik in. Nog steeds val ik iedere avond huilend in slaap. Steeds weer vraag ik mij af hoe ik twee keer weduwe kon worden. Ik hoop dat niemand anders dit ooit hoeft mee te maken.”

https://www.jmouders.nl/vrouw-adopteert-kinderen-van-ernstig-zieke-vriendin/