Wilma Groothuis Persoonlijke verhalen 17 apr 2025, 11:04

Leestijd: 5 minuten

Ilse (33): ‘Ik laat mijn baby elke schooldag een half uur alleen thuis’

Je baby alleen thuislaten is onverantwoord en dat doe je dus niet. Dat is wat Ilse hoort van andere ouders als zij vertelt dat zij elke schooldag haar baby een half uurtje alleen thuis laat. Toch laat ze zich niet van gedachten veranderen. “Dit werkt voor ons het beste.”

“Mijn man en ik hebben samen twee kinderen: Sam van 4 jaar en Lieke van 8 maanden. De kinderen doen het hartstikke goed, ze zijn gezond en lekker bijdehand. Heerlijk! De oudste gaat nu ongeveer een half jaartje naar school. Ik vond dat de laatste maanden best een beetje dubbel. Ik moest er echt aan wennen dat hij niet meer elke dag constant om mij heen is, aan de andere kant heb ik nu meer tijd voor Lieke.

Minder druk

Ik moet zeggen dat het ook wel een stukje minder druk is nu Sam naar school gaat. Ik hoef mijn tijd overdag minder te verdelen en er is wat meer ruimte om dingen te doen of ergens heen te gaan zonder het gezeur van twee kinderen om je heen. Nu is dat maar van één kind, haha. Ook kom ik weer wat meer toe aan het huishouden, wat ook niet verkeerd is. Het huis begon echt stoffig te worden.

Nu is er sinds Sam naar de basisschool gaat één ‘probleempje’. Precies in de tijd dat ik hem moet ophalen, doet Lieke haar middagslaapje. Dat zit er nu zo in, dat kan ik niet meer veranderen en dat wil ik ook niet. Ik heb het geprbeerd hoor. De eerste paar weken heb ik alles geprobeerd om het ritme aan te passen. ‘s Ochtends eerder naar bed en begin van de middag nog een keer, maar het hielp niet.

Mee in de Maxi-Cosy

Ik heb ook geprobeerd om haar ochtendslaapje uit te stellen, maar daar werd het niet gezelliger op. Uiteraard heb ik haar de eerste tijd steeds meegenomen in de Maxi-Cosi in de auto. Maar in de auto wil ze niet slapen, wat op zichzelf al een vervelend ‘probleem’ is, maar al helemaal als ze ook nog eens heel erg moe is. Geloof me: dat waren geen fijne ritjes.

Ik vond dat ook voor Sam niet leuk. Op de terugweg was Lieke vaak aan het huilen, dus moest ik haar thuis steeds eerst in bed leggen, voordat ik echt even mijn volledige aandacht aan Sam kon geven. En meestal wilde Lieke dan niet slapen, omdat ze er al helemaal overheen was. Dus was ik alsnog steeds afgeleid en naar boven aan het lopen.

Half uurtje alleen thuis?

Ik moet zeggen dat het toen al vaker in mij op was gekomen: kan ik Lieke niet gewoon dat half uurtje alleen thuis laten? Ze slaapt dan toch, normaal gesproken, minimaal een uur. Maar aan het begin durfde ik het niet. Ook bij mij kwamen de gedachten ‘Wat als er iets met haar gebeurt?’ en ‘Ik ben niet met een paar minuutjes weer thuis’ op. Ik had het dus maar uit mijn hoofd gezet.

Tot de zoveelste chaotische autorit naar huis, toen was ik er klaar mee. Ik werd er ook letterlijk moe van, elke keer zag ik er tegenop op Sam te moeten halen. Puur om het ritje met Lieke. Toen besloot ik het toch een keer te doen. Ik liet Lieke alleen thuis en ik nam de babyfoon mee. Je wilt niet weten hoe ik me voelde toen ik in de auto reed; ik voelde zoveel onrust en angst. Ik heb nog nooit zo snel gereden.

Zo fijn

Maar toen we thuiskwamen, lag Lieke nog heerlijk te slapen in haar ledikantje, alsof ik nooit weg was geweest. En wat was het fijn om gewoon even samen met Sam te chillen op de bank, met wat drinken en een koekje, zonder onderbroken te worden. Ook voor Lieke was het fijn, zij kon lekker slapen wanneer ze eraan toe was en ze was daarna ook een stuk gezelliger.

Toen mijn man thuiskwam en ik vertelde wat ik had gedaan, was hij eerst echt not amused. Hij snapte niet dat ik dat kon doen met alle gevaren die op de loer liggen. Ik snapte zijn reactie, maar ik legde hem uit dat het goed is gegaan en het op deze manier zoveel fijner is, voor iedereen. Hij wilde er niet veel van weten, maar ook hij had ‘s avonds door dat Lieke in een veel beter humeur was dan de weken daarvoor.

Het ging niet meer

We bespraken diezelfde avond in bed hoe we het voor ons zagen. Wij moeten er natuurlijk niet aan denken dat er iets gebeurt met Lieke, maar we voelden allebei wel dat het op de andere manier ook niet langer ging. We waren het er allebei over eens om dit niet tegen anderen te zeggen, omdat we ons toch een beetje slechte ouders voelden hierdoor.

We spraken af wat we moesten doen als ik op de babyfoon zie dat het niet goed gaat. Ik zou als allereerste onze buren bellen, zij hebben een sleutel, dus kunnen altijd naar binnen. En natuurlijk zelf gelijk omkeer maken naar huis, of ik nu al bij school ben of nog niet. Door dit af te spreken, voelde ik me wat rustiger worden. Dit werkt voor ons gewoon het beste.

Niks geks gebeurd

Ik doe dit onderhand nu al vier maanden en er is tot nu toe nog nooit iets geks gebeurd. Lieke is gelukkig een vaste slaper, als ze tenminste op tijd in bed ligt. Het is weleens gebeurd dat ze opeens begon te huilen, maar dan deed ik met de babyfoon een muziekje aan en toen viel ze daarna weer in slaap. Maar dat was natuurlijk geen fijn moment.

Ik hoop dat ik in de loop der tijd ga merken dat Lieke wat minder gehecht is aan haar middagslaapje om precies die tijd, zodat ik haar wel weer mee kan nemen. Want het is altijd wel het meest stressvolle half uurtje van de dag. Hoewel ik het anderzijds ook wel heel fijn vind om even de aandacht voor Sam te hebben. Dus we kijken wel hoe het gaat, zolang het nog goed gaat, gaan we zo door.”

Vanaf welke leeftijd kan je kind alleen thuis blijven? Dit vinden jullie