Brenda Schaaper Persoonlijke verhalen 27 sep 2021, 21:03

Leestijd: 5 minuten

Brenda: “Wist je dat kinderen met autisme iets meer moeite hebben hun identiteit te vinden?”

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv-programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 31 – autisme

Afgelopen week was het dan zover. Het kwam niet echt als een verrassing, maar als de woorden dan door een psychiater 😉 worden uitgesproken dan is het wel opeens echt. Mijn kind heeft een lichte vorm van autisme. En voor de mensen die gaan reageren dat licht niet bestaat, laat dat maar achterwege. Je hebt licht, matig en zwaar namelijk. Althans dat zegt de psychiater en die zal het wel weten he.

Nou stelt licht ook niet heel veel voor en zal je misschien denken, wat een nieuws, wie is er tegenwoordig niet een beetje autistisch? En daar geef ik je gelijk in. Het was dat we al anderhalf jaar bij een psychologisch instituut lopen voor andere dingen dat we dit ook maar meteen hebben laten onderzoeken (iets met 2 halen 3 betalen, nee grapje hoor). Ze zagen namelijk dat Devin tegen bepaalde dingen aan loopt in het leven die hem in de problematiek waar we voor komen, ook een beetje in de weg zitten. Vandaar. Maar verder gaan we er niet heel veel mee doen. Misschien dat Devin nog kan leren hoe je sommige dingen die je zelf niet zo goed aanvoelt, handiger kan aanpakken, zodat je beter functioneert in de maatschappij.

Devin is heel erg gebaat bij structuur (wie niet). Hij wil graag weten waar hij aan toe is en dingen van te voren weten. Hij neemt alles letterlijk (kent geen cynisme) en vindt het op school lastig om bij een toets vragen over te slaan als hij ze niet weet. Dat is niet logisch in zijn hoofd. Tegenwoordig doet hij het wel hoor, maar pas nadat hij precies van zijn stiefzus had gehoord hoe je dat dan aanpakt. Iets met wat ruimte overlaten (wilde hij precies weten hoeveel regels dan) of aan onderkant van het blaadje alsnog het antwoord opschrijven. Iets wat voor mij logisch is, maar voor hem niet.

Je hebt verschillende vormen en maten en het ene kind met autisme is het andere niet. Er zijn enorm veel vooroordelen, merk ik. Dat je geen contact kan maken en geen emoties hebt bijvoorbeeld. Maar mijn kind kan super makkelijk contact maken, stelt interesse vragen en leeft ook heel erg met je mee. Dus daar zal je echt niks aan merken. Maar hij voelt soms niet altijd alles even goed aan. Hij kan bijvoorbeeld nogal veel zijn. Hij noemt het zelf  “ik ben soms een beetje extra”. En zo is hij gewoon (en dat is ook heel leuk), maar soms is het niet zo gepast. En dat voelt hij dan niet zo goed aan. Ik heb dan de neiging om hem plotseling de mond te snoeren (omdat ik het zelf ongemakkelijk vind worden en ik voor anderen ga denken  in dit geval, ook niet goed). Dat vindt hij (terecht) niet fijn. Devin heeft liever dat ik tussendoor eerst aangeef dat hij een beetje veel is (lees te hyper en theatraal is) en dan begrijpt hij het. Dat is ook aardiger dan dat je lelijk reageert, omdat je zelf over je grenzen hebt laten gaan (ken je eigen zwaktes). Dus ik leer ook heel veel van dit verstandige kind.

Contacten onderhouden is ook iets wat hij lastig vindt. Hij is namelijk ook graag op zichzelf en fietst meestal ook alleen naar huis. Laatst had hij wel met een leuk meisje mee gefietst en dat vond hij reuze gezellig, maar het is dan niet zo dat hij weer met haar afspreekt. Dat alleen zijn, is soms ook nodig om alle deuren weer in zijn hoofd te sluiten, zegt hij zelf. En dat verdient de voorkeur boven het onderhouden van sociale contacten en eigenlijk snap ik dat ook wel weer. Die contacten heeft hij op school genoeg, maar buiten school laat hij het dan gaan. En dat vind ik wel jammer, maar ook dat is mijn ding (ik geef trainingen aan ouders dus ik ken mijn eigen valkuilen).

Ik weet nog niet helemaal hoe zijn neurosysteem werkt, maar ga mij er nu iets meer in verdiepen. Het is niet echt nodig en we doen het al best goed, maar een mens leert elke dag. Ik ga naar een lezing van “Geef mij de vijf”. Wist je bijvoorbeeld dat er binnen het spectrum van autisme meer kinderen zijn die iets meer problemen hebben met het vinden van hun identiteit? Dat is ook de reden dat als je autistisch bent het soms ook zo is dat je BI bent of non-binair in geval van Devin. En dat geeft helemaal niks. Waarschijnlijk was je het even goed wel, maar autisme wakkert dit nog even aan. Andersom is het overigens niet zo he. Dus mensen die Bi zijn, zijn zeker niet per definitie autistisch. Dat even voor de duidelijkheid.

Ik vind het allemaal wel interessant en focus mij graag op het positieve en alles wat het je oplevert. Want reken maar dat ik veel van mijn kind leer. Ze zijn ook vaak (onbedoeld) grappig en dus lach ik hier ook heel wat af met Devin die hard met mij mee lacht. Dus we zijn er helemaal okay mee.

Maar nu is mijn kind voor het eerst op het Jong & Out kamp van het COC (belangenvereniging LGBTQ) en dat is dan toch even spannend. Omdat dit allemaal vreemde kinderen zijn die niet weten dat Devin soms ook een beetje veel kan zijn. Zeker als het nieuw en spannend voor hem is. En soms moeten kinderen daar wel aan wennen en hij voelt dat dus niet zo goed aan. Maar ja dit is wel wat het is en daar kan ik ook niets aan veranderen. Vergeleken met anderhalf jaar geleden is dit kind enorm gegroeid in zijn ontwikkeling en een stuk rustiger geworden. Wat een verschil! Dat was dezelfde psychiater ook opgevallen en we waren met z’n allen enorm trots op Devin.

Gewoon een lief en leuk kind, dat soms een beetje anders is.

Brenda: “Steeds weer opnieuw veiligheid zoeken”

Ps: iedere maandag lees je hier het volgende deel van “de Week van Moeder enzo”.

Brenda: ‘Ook pesters hebben aandacht nodig, vindt mijn zoon’