veraguldemeester Persoonlijke verhalen 27 jan 2023, 14:33

Leestijd: 2 minuten

Noëlle (42): ‘Mijn man en ik nemen altijd aparte vluchten, omdat ik bang ben’

Als een kind wordt geboren, dan voel je niet alleen veel liefde, maar krijg je er opeens ook veel zorgen bij. Hetzelfde gebeurde bij Noëlle. Als zij en haar man voor werk op reis moeten, nemen ze altijd aparte vluchten. “Ik moet er niet aan denken dat onze kinderen in één keer allebei hun ouders kwijtraken.”

“Mijn man Roan en ik hebben een groot bedrijf waarvoor we vaak naar Azië moeten reizen. Zeker eens per maand zijn we een week weg. Toen onze twee kinderen klein waren, kozen we ervoor dat mijn man alleen ging en dat ik thuis bij de kinderen bleef. De laatste jaren is ons bedrijf zó gegroeid, dat ik wel mee moet. Aan de ene kant is dat heel fijn, maar aan de andere kant vind ik het ook moeilijk om niet samen met mijn kinderen te zijn.

Noodlanding

Drie jaar geleden vlogen Roan en ik voor de zoveelste keer samen naar Indonesië. We vlogen op Jakarta, waar we een overstap hadden op een binnenlandse vlucht. Tijdens die vlucht kwam er na een halfuur veel rook uit één van de motoren. Ik schrok er ontzettend van. Binnen enkele minuten daalden we voor een noodlanding en net na de landing vloog de motor in brand. Ik kon alleen maar denken aan onze kinderen. Wat als de motor in brand was gevlogen als we nog in de lucht hadden gezeten?

Aparte vluchten

Sinds die gebeurtenis heb ik vliegangst en paniekaanvallen gekregen. Dankzij gesprekken met een psycholoog en een cursus voor mensen met vliegangst ben ik wel wat rustiger geworden, maar echt lekker zit ik tijdens het vliegen nooit. Er is één ding helemaal veranderd: Roan en ik vliegen namelijk nooit meer samen. Roan stapt telkens een dag eerder of later in het vliegtuig dan ik en op de terugweg doen we hetzelfde.

Besluit staat vast

Roan ziet het probleem niet zo en zegt dat de kans dat we een auto-ongeluk krijgen veel groter is. Ik zie dat anders. Gelukkig respecteert hij mijn besluit. Ik vertel hem keer op keer hoe ik mij voelde tijdens die, voor mij, traumatische gebeurtenis. Hij weet dat ik er niet aan moet denken dat onze kinderen zonder ons achterblijven. De gedachte alleen al maakt mij misselijk.

Als gezin op reis

Wanneer we als gezin op reis gaan, dan stappen we wel met z’n vieren in hetzelfde vliegtuig. Alleen als we compleet zijn, dan zit ik ‘lekker’ en zit ik niet telkens op mijn telefoon te kijken of uit het raam naar de motor te staren. Het is en blijft een dingetje. Hopelijk gaat de vliegangst en de angst rondom mijn kinderen ooit weg, want fijn is het niet.”

Als je kind zijn vader of moeder verliest