Redactie Persoonlijke verhalen 15 mei 2021, 09:01

Leestijd: 4 minuten

Anoniem: ‘Ik ben erachter gekomen dat mijn verloofde al een kind heeft’

Drie jaar samen, een verloving verder en er dan achterkomen dat je verloofde al een kind heeft. Hoe moet je daarmee omgaan?, is wat deze vrouw – die graag anoniem wil blijven – zich afvraagt. Al maandenlang is ze in dubio of ze bij hem moet blijven óf de biezen moet pakken.

Ze doet nu haar verhaal.

Anoniem: ‘Ik ben erachter gekomen dat mijn verloofde al een kind heeft’

‘Onze relatie was tot drie maanden geleden geweldig. We wonen samen en zijn inmiddels alweer zes maanden verloofd. Ik ben stapelgek op m’n partner; hij heeft humor, we slepen elkaar door moeilijke periodes heen en mijn familie is gek op hem. Kortom, er lijkt op het eerste oog vrij weinig mis. Totdat ik drie maanden geleden zijn computer even moest gebruiken…

Ik leende zijn computer een paar avonden omdat ik bezig was een fotoalbum te maken van al onze foto’s die we in de afgelopen jaren hadden geschoten. Je voelt ‘m waarschijnlijk al aankomen: ik vond allemaal foto’s van hem en een andere vrouw, die dateerde uit het eerst jaar dat wij samen waren. M’n verloofde liet weten dat het niets voorstelde, maar ik geloofde hem gewoon niet. Ik moést de waarheid weten.

E-mails bekeken..

Ik besloot dan ook – toen ik een avond alleen was – door zijn mails te gaan. Al gauw kwam ik erachter dat er veel meer vrouwen zijn met wie hij het eerste jaar van onze relatie contact had. Ik belde hem woedend op, waarna hij acuut naar huis kwam. Hij vertelde dat hij inderdaad ook contact had met andere vrouwen en heel veel spijt heeft. Ik was verdoofd, boos, maar besloot hem een kans te geven.

Na veel praten kwam ik erachter dat mijn verloofde inderdaad de eerste zeven maanden van onze relatie, ook nog een andere relatie had. Hoewel ik hem beloofde hem te vergeven en verder te gaan, kon ik het op een avond toch niet laten om nog eens in zijn e-mails te kijken. Er zat me gewoon iets nog steeds niet lekker. Ik had sterk het idee dat er meer aan de hand was.

Anoniem: ‘Ik heb het al die tijd geweten, maar ik wilde niet dat je ‘anders’ was’

Een meisje, een dochter, een kind

Tijdens het doorspitten van zijn mail kwam ik iets tegen wat ik nog steeds niet kan verkroppen. Ik las een e-mail van een vrouw met wie hij – een jaar voor onze relatie, een relatie had – en waarin zij hem vertelde dat ze zwanger was. De mail was van twee jaar geleden en dat zou dus betekenen dat de baby al lang was geboren. ‘Huh?’, dacht ik. ‘Dit kan niet waar zijn. Hij heeft nooit verteld dat hij een kind heeft’. Na eenmaal meer op haar naam te hebben gezocht, kwam ik erachter dat de baby een meisje was. Sterker nog: de vrouw in kwestie stuurt mijn verloofde regelmatig foto’s van het meisje en liet weten dat de deur altijd voor hem openstaat.

Uiteraard belde ik hem weer tierend op en – net als de avond waarop ik erachter kwam dat hij meerdere relaties heeft gehad tijdens die van ons – kwam hij snel weer thuis. Met hangende pootjes gaf hij toe dat hij inderdaad de vader van het meisje was, maar dat hij haar nog nooit heeft gezien. Hij liet weten dat hij daar geen behoefte aan heeft en met mij een toekomst wil opbouwen.

Wat moet ik nu doen?

Inmiddels weet ik dus al een paar maanden dat hij vader is en tot op de dag van vandaag kan ik hem niet meer recht in de ogen aankijken. Naast dat ik het vreselijk vind dat hij het nooit heeft verteld, vind ik het nog erger dat hij geen vader wil zijn voor zijn dochter. ‘Hoe kan je zoiets doen? Je wil toch dat je kind een vader in haar leven heeft?’ Dat valt voor mij totaal niet te rijmen met het verhaal dat hij met mij graag wél kinderen wil.

Ik ben nog steeds radeloos en als ik eraan denk krijg ik een knoop in m’n maag. Ik heb ons huwelijk uitgesteld en wil eerst zelf alles op een rijtje hebben. Een deel van mij zegt dat ik het moet laten en vergeven, een ander deel zegt dat dit al mijn grenzen voorbij gaat. Wat adviseren jullie mij te doen? Ik kan niet met, maar ook niet zonder hem.’

Anoniem: ‘Ik vind mijn ene kind leuker dan mijn andere kind: maakt mij dat een slechte moeder?’