Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 20 mei 2022, 12:22

Leestijd: 3 minuten

Het zoontje van Lianne (38) liep weg van huis: ‘De politie stond op het punt om een AMBER alert uit te sturen’

Je leest erover in de krant, ziet het op het nieuws en af en toe ontvang je er een: een AMBER alert. Lianne maakte zelf mee dat haar kind vermist was en dat de politie op het punt stond een alert uit te sturen.

Lianne (38): “Wat begon als een fijne, warme vrijdagmiddag na school, liep uit in een dramatische situatie met veel paniek. Ik had mijn oudste zoontje van zes net uit school gehaald en het was een prachtige dag, dus hij speelde lekker buiten. Ook ik was in de tuin met mijn andere zoontje van drie en dochter van een jaar.

Op een gegeven moment kwam mijn man thuis van zijn werk en we stonden even met de buurvrouw te kletsen. Toen begon mijn oudste zoon over een steen die hij gevonden had. Die steen had hij ergens in huis neergelegd, maar die lag daar niet meer. Hij vroeg aan mij waar de steen was, maar ik wist het echt niet. Meestal gooi ik de verzamelde stenen (want dat zijn er nogal wat) in de voortuin in de heg, dus die kunnen we in zo’n situatie altijd wel terugvinden. Dit keer had papa de steen weggegooid, in de prullenbak…

Hij ging de hoek om en toen was ik hem kwijt

Toen mijn zoontje dat hoorde, werd hij zo boos. Die ochtend was hij ook extreem vroeg wakker geworden, om half zes en het was de laatste dag van de schoolweek, dus hij was ook moe natuurlijk. En dat mijn man zei dat hij de steen had weggegooid, was een trigger voor een driftbui. Mijn man nam hem mee naar binnen om te kalmeren en ik stond nog met de buurvrouw te praten. Op een gegeven moment hoorde ik mijn zoontje schreeuwen dat hij naar mama wilde, dus ik ving hem buiten op. Maar in plaats van dat hij bij me bleef, liep hij de voortuin uit.

Ik kletste nog even door en keek toen waar mijn zoontje was. Die was al halverwege de straat, op de stoep, en hij liep hard door. Ik zei tegen de buurvrouw dat ik even naar hem toe ging. Maar toen mijn zoontje zag dat ik achter hem aan kwam, rende hij weg. Op zijn sokken. Ik riep hem en rende achter hem aan, zei dat hij moest stoppen, maar hij luisterde niet. Hij ging de hoek om en toen ik daar aankwam, zag ik hem nergens meer. Ik riep en rende en keek in het rond, maar zag zijn mooie haartjes en felblauwe shirtje nergens. Na een tijdje zoeken belde ik in paniek mijn man om te zeggen dat ik hem niet kon vinden.

Hij vroeg de buurvrouw om op de andere kindjes te letten en kwam helpen zoeken. Ons zoontje loopt niet in zeven sloten tegelijk, maar op de plek waar ik hem kwijtraakte ligt een onbewaakte spoorweg, een drukke autoweg en er is veel water in de buurt. We zochten en zochten, maar vonden hem niet. Toen hebben we de politie gebeld en de situatie uitgelegd. Door de gevaarlijke situatie die zou kunnen ontstaan, wilden ze meteen een AMBER alert uitsturen.

Een AMBER alert was bijna verstuurd

Ondertussen waren we ieder een andere kant op gegaan en ik liep naar huis om mijn fiets te pakken om verder te zoeken. Toen ik thuis kwam, zag ik zijn mooie haartjes boven de ramen uit komen. Hij was thuis. De buurvrouw die bij ons binnen was, had me net een appje gestuurd dat hij aan was komen lopen. Ik belde meteen mijn man, maar die zat nog met de politie aan de lijn, omdat ze onderweg waren en dat het protocol is. Dus ik appte hem dat hij thuis was en dat las hij gelukkig op tijd. De politie stond toen net op het punt om een AMBER alert te versturen.

Gelukkig liep het met een sisser af, ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. Een ding hebben we hier in ieder geval van geleerd: tijdens een driftbui laten we nooit meer een kind naar buiten gaan…”

Puber vermist: “Ik liep niet weg. Ik ging ergens naartoe”