Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 13 apr 2025, 15:02

Leestijd: 3 minuten

Alexandra (39) geloofde niet dat ze zwanger was: ‘Tot de echo deed ik twee keer per dag een zwangerschapstest’  

Jaren duurde het voor Alexandra zwanger was. Eenmaal echt zwanger geloofde ze het niet. “Ik was zo gewend aan die teleurstelling”, vertelt ze aan J/M Ouders. 

“Als iemand me ooit had verteld dat ik jaren zou proberen om zwanger te worden zonder succes, had ik het niet geloofd. Vanaf het moment dat ik en mijn man besloten om voor een kindje te gaan, leek alles in ons leven te draaien om die ene wens. Maar elke maand kwam het rode bezoek weer op tijd. Ik had het gevoel dat alles in mijn leven klopte, behalve dit ene. Waarom was het zo moeilijk? We gingen naar de dokter, deden alle testen, maar de artsen konden niet echt een reden vinden. Alles was goed. Maar ik werd gewoon niet zwanger.

Niet voor mij weggelegd 

Nadat we jaren hadden geprobeerd en zoveel behandelingen hadden gehad, was ik op een punt gekomen waarop ik dacht: ‘Misschien is het gewoon niet voor mij weggelegd.’ Ik had het eigenlijk opgegeven. We hadden alles gedaan wat mogelijk was, maar elke keer weer was de uitkomst hetzelfde. Geen zwangerschap. Ik voelde me gefrustreerd, verdrietig, maar bovenal… leeg. Je wil zo graag moeder worden, je doet alles goed, en toch lijkt het niet te gebeuren. 

Ik weet nog dat ik op een dag tegen mijn man zei: ‘Misschien moeten we het gewoon loslaten.’ En dat was zo’n raar gevoel, want de wens om moeder te worden was zo groot, dat het bijna voelde als een opgave om het op te geven. Maar ik had geen keuze, toch? 

Positieve zwangerschapstest

Het was een normale ochtend, ik was wat prikkelbaar, had een beetje buikpijn, en besloot daarom toch een zwangerschapstest te doen. Mijn eerste gedachte was: ‘Waarschijnlijk weer negatief, maar ach, we doen het maar even.’ Toen die zwangerschapstest ineens twee streepjes liet zien, voelde ik me in de war. Ik geloofde het niet. Ik keek en keek weer, maar het was geen illusie. Het was echt. Dus besloot ik, heel ‘rationeel’, om nog een test te doen. En toen die ook twee streepjes liet zien, dacht ik alleen maar: Is dit nu echt? Is dit voor het eerst daadwerkelijk waar? Maar ik had de teleurstellingen van de afgelopen jaren in mijn hoofd, dus ik vond het maar moeilijk om het te geloven. 

Ik deed tot de eerste echo twee keer per dag een zwangerschapstest, elke keer hoopte ik op het een positief resultaat, maar ik was ook bang dat het toch niet zou kloppen. Ik was zo gewend aan die teleurstelling. Ik wilde blij zijn, maar ik durfde het gewoon niet. 

Eerste echo  

Het duurde weken, maar pas toen ik eindelijk de eerste echo kreeg, begon ik echt te geloven dat ik zwanger was. Daar, op dat scherm, zag ik dat kleine hartje kloppen. En toen was het voor mij eindelijk echt. Ik voelde zoveel opluchting, zoveel vreugde, maar ook zoveel ongeloof. Mijn lichaam had zoveel teleurstelling gekend, dat het echt tijd nodig had om dat kleine wonder te geloven. Maar op dat moment, toen ik het hartje zag, wist ik: het komt goed. 

Inmiddels ben ik alweer 34 weken zwanger en alles gaat super. Ik kan niet wachten om ons kleintje eindelijk te ontmoeten. Nog even en dan is het zover.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Zwangerschapswens? Dit vraagt om meer aandacht, volgens het Voedingscentrum