Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 18 jul 2023, 07:08

Leestijd: 3 minuten

Nora: ‘Ik vind het agressieve gedrag van de zoon van mijn vriendin niet oké’

Dat elke ouder een kind anders opvoedt, dat weet iedereen. Maar soms liggen de normen en waarden zo ver uit elkaar, dat vriendschappen een andere vorm krijgen. Dit overkwam Nora, die zich totaal niet kan vinden in het agressieve gedrag van het zoontje van haar vriendin.

Nora (39): “Zo rond dezelfde periode, nu alweer 9 jaar geleden, kwamen mijn beste vriendin en ik erachter dat we beiden zwanger waren. Nog wat later bleek dat er maar een een paar weken tussen onze uitgerekende data zat en dat we beiden een jongen kregen. Na onze bevallingen en toen we weer up en running waren, zagen we elkaar natuurlijk regelmatig. We woonden bij elkaar in de buurt en tijdens ons verlof gingen we vaak even koffie drinken samen met de baby’s.

Onze opvoeding lag duidelijk niet op een lijn

We konden niet wachten tot die twee jongens wat ouder waren en samen urenlang zouden gaan spelen. Maar toen de jongens een jaar of vier waren, merkten we dat het samenspelen niet echt van harte ging. Waar de één mee speelde, dat wilde de ander hebben, en andersom. Dit is vast de leeftijd, dachten we.

Helaas ging dit niet zomaar voorbij en konden de jongens het gewoon niet zo goed met elkaar vinden. Jammer, maar prima. Dat hebben kinderen net zo goed als volwassenen. Maar omdat we regelmatig bij elkaar over de vloer kwamen, zagen de jongens elkaar ook minstens een keer per week. Meestal deden ze hun eigen ding en soms trokken ze toch wel naar elkaar toe. Op die momenten zag ik duidelijk grote verschillen tussen mijn kind en het zoontje van mijn vriendin. Onze opvoeding was niet hetzelfde en dat was te merken.

Agressief gedrag

Waar mijn kind heel duidelijk weet wat wel en niet toegestaan is als je boos bent, weet haar kind dat kennelijk niet. Want toen de boel een keer ontplofte omdat de jongens dezelfde dino wilden, sloeg haar zoontje mijn kind met de t-rex op zijn hoofd. Niet zachtjes, maar echt rammen, keihard en expres. Uit woede… Van schrik knoeide ik hete koffie over mezelf heen en riep ik heel hard “HEE!”, tegen haar zoontje. Die schrok daar weer van, want er wordt nooit iets van gezegd als hij iets doen dat niet kan. Dus begon hij te schreeuwen tegen me. Ik was flabbergasted en wist even niet wat ik moest doen. Ik keek mijn vriendin aan die hier ook gewoon bij zat, maar ze gaf geen kik. Eigenlijk moest ze wel lachen om alles wat er gebeurde terwijl ik kookte vanbinnen.

Dat is toch niet hoe je met elkaar omgaat?! En zo leer ik zeker niet mijn zoontje aan om met mensen om te gaan. Hij was zich ook rot geschrokken, had pijn en stond huilend naast me. Hij zei dat hij naar huis wilde en dat begreep ik heel goed. We zijn naar huis gegaan en ik heb alles even laten bezinken en het verteld aan mijn man. De dag erna heb ik het erover gehad met mijn zoon, hij was 6 jaar op dat moment, en ik heb hem gevraagd naar de situatie. Dat hij erg geschrokken was, dat was duidelijk. En hij liet me weten dat hij nooit meer met het zoontje van mijn vriendin wilde spelen.

Ze vindt dat ik mijn kind te ‘slap’ opvoed

Na dit voorval, overigens was dit niet de eerste keer dat zoiets gebeurde, was het contact even wat minder. En anders, dat sowieso. Mijn vriendin en ik hebben er later nog wel over gesproken, maar zij ziet niet zoveel kwaad in dit soort reacties van haar zoontje. Ook vindt ze dat ik mijn kind te ‘slap’ opvoed, omdat ik hem aanleer te praten en zijn gevoelens te uiten als hij boos is. Daarin liggen we gewoon niet op een lijn en dat kan. Maar ik neem mijn zoontje niet meer zo vaak mee op een koffiedate met haar en haar zoon.”

Te veel schermtijd leidt tot gedragsproblemen zoals angst, agressie en depressie bij kinderen