Eva (32): ‘Ik word aangezien als de oudere zus van mijn puber’
Eva was net achttien toen ze moeder werd van een zoon. Zelf vond ze het fijn om jong moeder te zijn, maar helaas ervaart ze de laatste tijd ook wat negatieve kanten ervan. “Sinds mijn puber op de middelbare school zit, word ik aangezien als zijn oudere zus. Ik kan alleen maar zeggen dat dit echt enorm irritant is.”
“Ik raakte op mijn zeventiende zwanger van mijn eerste vriendje. Helaas ging het nog voor de geboorte van Jorrit uit. Het deed me verdriet, maar gelukkig had ik mijn ouders die altijd voor ons klaarstonden. Dankzij mijn ouders heb ik Jorrit alles kunnen bieden. Ook heb ik dankzij hun een goede studie kunnen doen. Als ik naar de universiteit moest of examens moest doen, zorgde mijn moeder voor Jorrit.
Naar Amsterdam
Op mijn 24ste, op dat moment was Jorrit zes jaar, gingen we op onszelf wonen. Ik kreeg een goede baan in Amsterdam aangeboden en het was tijd om mijn vleugels uit te slaan. Ik vond een leuk appartement met twee slaapkamers vlakbij mijn werk. Ook was er een basisschool in de buurt, waar toevallig nog één plekje vrij was. Ik was zo trots dat ik dit als jonge moeder voor elkaar had gekregen. Jorrit en ik konden samen de hele wereld aan, zo’n idee had ik echt.
Sportieve puber
De tijd is zo snel gegaan. Jorrit is inmiddels veertien en is uitgegroeid tot sportieve puber. Hij doet het goed op school en hij houdt van basketbal. Hij traint elke week vier keer en speelt in het weekend een wedstrijd. Dan ben ik altijd aanwezig om hem aan te moedigen.
Niet alleen maar positief
Toch is het niet alleen maar positief. De laatste tijd, sinds mijn puber op de middelbare school zit, word ik aangezien als zijn oudere zus. Ik kan alleen maar zeggen dat dit echt enorm irritant is. Jorrit lijkt al best oud voor zijn leeftijd, hij heeft al een beetje baardgroei en is ook erg lang. En ik? Ik lijk nog steeds begin twintig. Niet alleen denken leraren op zijn school, als ik bij een ouderavond of tien-minutengesprek aanwezig ben, dat ik zijn zus ben. Ook worden er opmerkingen bij de supermarkt, bij sport of op andere plekken gemaakt.
Nieuwe leraren
Gelukkig is Jorrit niet op z’n mond gevallen. Hij is lekker bijdehand en zegt als hij iets hoort altijd direct dat ik zijn moeder ben en niet zijn zus. Op school heb ik al meerdere keren moeten zeggen dat ik zijn moeder ben en niet zijn oudere zus, maar toch blijft het moeilijk, zeker als er nieuwe leraren zijn. Die reageren vaak een beetje raar, als ik vertel dat ik toch écht Jorrit zijn moeder ben en niet zijn zus. Ook al is het soms irritant, ik probeer er niet te zwaar aan te tillen. Ik moet gewoon trots zijn op mijn zoon en op mijn jonge uiterlijk. Dat laatste zal in de komende jaren vast wel een keer veranderen, denk ik zo.”