veraguldemeester Persoonlijke verhalen 24 jun 2023, 10:34

Leestijd: 4 minuten

Juliën (33): ‘Ik kwam toen ik 11 jaar was al uit de kast’ 

Voor het ene kind is het moeilijk om uit de kast te komen, voor de ander is het een makkie. Juliën had op elfjarige leeftijd een hele fijne coming out en hij kijkt er nu, 22 jaar later, alleen maar positief op terug. “Mijn familie wist altijd al dat ik anders was en zij hebben mij daarin gelukkig helemaal vrijgelaten”.

“Ik groeide op in een warm en fijn gezin, zonder broer of zus. Mijn ouders waren, en zijn, alles voor mij. Omdat we een klein gezin hadden, waren we ook erg close. Ik deed dingen samen met mijn moeder en dingen samen met mijn vader, maar we gingen er ook vaak met zijn drieën op uit. Wat ik als kind fijn vond was, dat ik altijd goed met mijn ouders kon praten. Alles was bespreekbaar.

Spelen met poppen

Als ik vroeger bij mijn nichtje en neefje was, vond ik het heerlijk om met de poppen van mijn nichtje te spelen. Ook dook ik graag in de make-up doos van mijn tante. Ze had alle kleuren lipstick, oogschaduw en mascara. Mijn moeder droeg geen make-up, dus ik vond het fantastisch. De eerste keer dat ik de trap af kwam met make-up in alle kleuren van de regenboog op mijn gezicht, proestte mijn familie het uit. Echt weer iets voor onze kleine, gekke Juul, zeiden ze dan.

Eerste keer gevoelens voor een jongen

Ik zal het nooit meer vergeten, ik was tien jaar oud toen ik voor de eerste keer gevoelens kreeg voor een jongen uit mijn klas. Hij was zo knap en ik merkte dat ik hem echt leuk begon te vinden. Ik schrok er een beetje van, want alle jongens uit mijn omgeving waren verliefd op een meisje en niet, zoals ik, op een jongen. Ik besloot er op dat moment niets mee te doen, behalve te genieten van de prille verliefdheid die ik voelde.

Gesprek met ouders

Toen ik een jaar later, op mijn elfde, een andere jongen in mijn omgeving leuk begon te vinden, besloot ik er met mijn ouders over te praten. Ik wilde praten over het feit dat ik jongens veel leuker vond dat meisjes. Eigenlijk vond ik helemaal niets leuk aan meisjes. Het leek me ook helemaal niets om verkering te hebben met een meisje. Ik vertelde het aan mijn ouders en zij zeiden direct: ‘Oh, maar we dachten al dat je op jongens zou vallen’. Zowel mijn moeder als mijn vader zei dat mijn geluk het aller belangrijkste was en dat het hun niet uitmaakte dat ik op jongens viel. Er viel een last van mijn schouders op het moment dat ik uit de kast was gekomen.

Uit de kast

Niet lang daarna vertelde ik het ook aan mijn oma’s, mijn tante en andere familieleden. Mijn familie had al gemerkt dat ik anders was en zij hebben mij daarin gelukkig helemaal vrijgelaten. Ik wilde direct dat iedereen het wist, want ik had geen zin om mijzelf anders voor te doen, dus ik vroeg aan mijn moeder of ze met mijn lerares wilde gaan praten. Ik heb daarna een spreekbeurt gehouden over het onderwerp homoseksualiteit en zo kwam ik officieel op school uit de kast. Ondanks dat alle jongens opeens bang waren dat ik ze leuk zou vinden, accepteerden ze het allemaal direct.

Middelbare school

Het enige moment dat een beetje moeilijk voor mij was, was de start op de middelbare school. Ik ging naar een middelbare school buiten mijn dorp, waar ik amper mensen kende. Zouden zij mij ook accepteren? Gelukkig kwam ik er tijdens de introductieweek achter, dat ik toch bij een klasgenootje van de basisschool in de klas zat. Op dat moment viel er veel spanning van mij af, want er was in ieder geval één bekende, die wist hoe ik was. Zij groeide tijdens mijn middelbare school periode uit tot een goede vriendin. Binnen een week had ik, samen met haar, iedereen verteld over mijn homoseksualiteit. Mijn medescholieren vonden het prima dat ik homo was en lieten mij in mijn waarde. Ik was heel blij en ik gun iedereen zo’n fijne coming out.”

Brenda: ‘Ik heb ook heel lang gehoopt dat het over zou waaien’